Οι Premierleaguefans γράφουν για την ιστορία ενός ξεχωριστού αγγλικού κλαμπ.
"The Crazy Gang have beaten the Culture Club". Είναι τα λόγια του θρυλικού σχολιαστή Τζον Μότσον αναφερόμενος στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1988 από την Γουίμπλεντον απέναντι στη Λίβερπουλ. Μία ατάκα που έμεινε στην ιστορία και απέδιδε το μέγεθος της έκπληξης, ίσως της μεγαλύτερης στο αγγλικό ποδόσφαιρο μέχρι και το θαύμα της Λέστερ το 2016.
Και όντως, η διαφορά δυναμικότητας πριν τον τελικό έμοιαζε τεράστια. Η «τρελή συμμορία», όπως έμεινε στην ιστορία, είχε ανεβεί μόλις την προηγούμενη σεζόν για πρώτη της φορά στη μεγάλη κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος (αξιοσημείωτο είναι ότι μόλις μία πενταετία πριν αγωνιζόταν στην 4η κατηγορία και μία δεκαετία πριν στις ερασιτεχνικές)!
Προπονητής του «θηριοτροφείου», όπως αποκαλούσε την ομάδα του, ήταν ο Μπόμπι Γκουλντ και πρωταγωνιστές οι Βίνι Τζόουνς, Τζον Φάσανου, Ντένις Γουάιζ και Λόρι Σάντσεζ (σκόρερ του τελικού). Η ομάδα του νοτιοδυτικού Λονδίνου μπορεί να μην ξεχώριζε για τις τεχνικές αρετές της στο χορτάρι, ήταν όμως «πολύ σκληρή για να πεθάνει» και αυτό φρόντιζε να το δείχνει, κερδίζοντας πολλές συμπάθειες ιδίως μετά την ιστορική της νίκη στο «Γουέμπλεϊ». Τι απέγινε όμως η «τρελή συμμορία»; Ποιά ήταν η συνέχειά της τα επόμενα χρόνια;
Πρώτα απο όλα, χάθηκε η ευκαιρία να αγωνιστεί στην Ευρώπη και στο Κύπελλο Κυπελλούχων την επόμενη σεζόν, καθώς ήταν ακόμα σε ισχύ η τιμωρία-αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων, ενώ την επόμενη κιόλας διετία αποχώρησαν κομβικοί παίκτες. Ο Βίνι Τζόουνς έφυγε το 1989 για τη Λιντς (επέστρεψε το ’92), ο Ντένις Γουάιζ το 1990 πήγε στην Τσέλσι, ενώ την ίδια χρονιά έφυγε και ο προπονητής Μπόμπι Γκουλντ.
Το πιο δυνατό πλήγμα για την ομάδα όμως ήρθε το 1991, όταν κλήθηκε να εγκαταλείψει την παραδοσιακή της σκληρή έδρα, το «Πλαφ Λέιν», που κρίθηκε ακατάλληλο απο την Έκθεση Τέιλορ. Η διοίκηση αποφάσισε να μετακομίσει στο «Σέλχαρστ Παρκ» της Κρίσταλ Πάλας. Η λύση έδειχνε προσωρινή αλλά κράτησε σχεδόν μια δεκαετία.
Η ομάδα παρόλα αυτά έδειχνε να μπορεί να σταθεί στη μεγάλη κατηγορία με τη δημιουργία της Πρέμιερ Λιγκ. Εν τω μεταξύ στις αρχές του ΄92 είχε αναλάβει προπονητής ο Τζο Κινίαρ (που θα έμενε μέχρι το 1999).
Παρά το μικρό της μπάτζετ και το γεγονός ότι δεν αγωνιζόταν στο «σπίτι» της, η Γουίμπλεντον κατάφερνε να αποφεύγει την επικίνδυνη ζώνη. Το 1994 μάλιστα τερμάτησε 6η (η υψηλότερη θέση της). Στο τέλος εκείνης της σεζόν θα έλεγε κανείς ότι έκλεισε ένας κύκλος, αφού αποχώρησαν απο την ομάδα και οι Φάσανου, Σάντσεζ και Σκέιλς, βασικά στελέχη της «τρελής συμμορίας». Οι νέοι πρωταγωνιστές τις επόμενες σεζόν θα ήταν μαζί με τον αναγεννημένο Βίνι Τζόουνς ο Εφάν Εκόκου και οι διεθνείς με την Τζαμάικα Μάρκους Γκέιλ και Ρόμπι Ερλ (τηλεσχολιαστής πλέον της Πρέμιερ Λιγκ στο αμερικανικό NBCSN).
Το καλοκαίρι του ’95 η ομάδα είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Κύπελλο Ιντερτότο (προκριματική φάση του τότε Κυπέλλου UEFA, σημερινού Γιουρόπα Λιγκ), ενώ την επόμενη (1996-97) βγήκε 8η, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά σε Κύπελλο και Λιγκ Καπ! Ήταν ίσως το κύκνειο άσμα, αφού τα επόμενα χρόνια άρχισε να φλερτάρει με τον υποβιβασμό και τελικά το 2000 έπεσε κατηγορία μετά απο 14 χρόνια!
Αναγέννηση από τις στάχτες της
Αυτό που έγινε στη συνέχεια είναι ίσως μοναδικό στα ποδοσφαιρικά χρονικά. Στις αρχές του ’00 οι διοικούντες πήραν την αδιανόητη απόφαση να μεταφέρουν τον σύλλογο 85χλμ μακριά, στην πόλη Μίλτον Κέινς! Η επίσημη μεταφορά έγινε το Σεπτέμβριο του 2003, με την ονομασία του νέου κλαμπ να είναι Μίλτον Κέινς Ντονς. Ορισμένοι φίλαθλοι, αντιδρώντας στη διαγραφή της ιστορίας του συλλόγου, κατάφεραν να αναγεννήσουν τη Γουίμπλεντον από τις στάχτες της, ξεκινώντας στην κυριολεξία από το μηδέν ως “AFC Wimbledon”!
Εννέα σεζόν μετά, το 2011, μετά από πέντε ανόδους, η Γουίμπλεντον επέστρεψε στις επαγγελματικές κατηγορίες! Μέσα στα επόμενα χρόνια ξεκίνησαν και οι διαδικασίες κατασκευής του νέου γηπέδου της, ενώ η ομάδα συνέχισε την «αναρρίχηση» φτάνοντας μέχρι τη League One! Το 2018 κατεδαφίστηκε το παλιό γήπεδο και ξεκίνησε να χτίζεται σχεδόν στο ίδιο σημείο το νέο (“New Plough Lane”) χωρητικότητας 9.300 θεατών και με δυνατότητας επέκτασης στις 20.000.
Κατά τη διάρκεια της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε, στις 2 Νοεμβρίου 2020, 29 χρόνια σχεδόν μετά το τελευταίο της παιχνίδι στο παλιό «Πλαφ Λέιν», η Γουίμπλεντον υποδέχθηκε τη Ντονκάστερ στο νέο της γήπεδο! Και ευτυχώς για αυτήν, η σεζόν ήταν επιτυχημένη και αγωνιστικά, καθώς λίγες ημέρες νωρίτερα κατάφερε να αποφύγει τον υποβιβασμό τις τελευταίες αγωνιστικές και να διατηρηθεί στη League One!
Οι φίλοι του συλλόγου πλέον ανυπομονούν για την επόμενη σεζόν, ώστε να απολαύσουν περήφανοι την ομάδα τους και το νέο γήπεδο να γεμίζει με το τέλος της πανδημίας.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: