Στάνλεϊ Μάθιους: Ο πρώτος «Σερ» των γηπέδων!

Το Premierleaguefans γράφει την ιστορία του «μάγου της ντρίμπλας», Σερ Στάνλεϊ Μάθιους, του θρύλου των αγγλικών γηπέδων που έγινε εθνική εορτή και αποσύρθηκε «χορτασμένος» στα 50 του χρόνια!

«Μου άρεσε να παίρνω μία μικρή μπάλα και να παίζω με αυτή. Πήγαινα στο κρεοπωλείο του πατέρα μου, έκοβα την ουροδόχο κύστη του γουρουνιού και έπαιζα μπάλα με αυτή. Πολλές φορές έπαιζα ακόμα και τη νύχτα, έχοντας ένα φαναράκι για να μπορώ να βλέπω την αυτοσχέδια μπάλα μου. Το απολάμβανα». Αυτά ήταν τα λόγια του Στάνλεϊ Μάθιους σε συνέντευξη του ιδίου στο ραδιόφωνο του BBC το 1995, ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που γνώρισε η Ευρώπη και σίγουρα το Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Στο εξαιρετικό βιβλίο του Τζον Χέντερσον, «The Wizard: The Life of Stanley Matthews», ο συγγραφέας εξαίρει το ταλέντο του Μάθιους σε συνδυασμό με την απίστευτη ζωντάνια και ταυτόχρονα μαγευτική ντρίμπλα που είχε ο Άγγλος, χαρακτηρίζοντάς τον ως θαύμα της φύσης.

«Τον έβλεπες να παίζει μπάλα και οι αντίπαλοί του απέφευγαν να τον κοιτούν στα μάτια. Πανέξυπνος, γεμάτος ενέργεια, ηλιοκαμένο δέρμα και ρυτίδες στο πρόσωπο. Το μόνο που φανέρωνε την πραγματική του ηλικία, αυτήν κοντά στα 50». Ναι, ο Στάνλεϊ Μάθιους σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 50 ετών!

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…

 

Αρχές της δεκαετίας του 1930 και ο πιτσιρικάς Μάθιους ξεκινά την ποδοσφαιρική του καριέρα στην ομάδα της Στόουκ. Ο προπονητής της ομάδας, Τομ Μάδερ πείθει τον Τζακ Μάθιους ( τον πατέρα του Στάνλεϊ) ώστε να εργαστεί ο πιτσιρικάς ως βοηθός προσωπικού στα γραφεία της ομάδας, δίνοντάς του μία λίρα την εβδομάδα! Μετά από δύο χρόνια, το 1932, ο δεκαεπτάχρονος πλέον Μάθιους αφού έχει ενταχθεί πλήρως στις ακαδημίες της ομάδας, γίνεται επαγγελματίας. Με τον κόσμο να του ανοίγεται απλόχερα και τον μισθό του να ανεβαίνει στις πέντε λίρες εβδομαδιαίως. Ο μικρός Μάθιους μαθαίνει να ελέγχει την εξαιρετική του ταχύτητα και βελτιώνει την φυσική του κατάσταση, παίζοντας στο δεξί άκρο του γηπέδου.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία: Μία ολόκληρη ζωή στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, μία ζωή η οποία επηρέασε και επηρεάζει ακόμα και σήμερα χιλιάδες ζωές εντός και εκτός γηπέδων. Ο Στάνλεϊ Μάθιους έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις το ποδόσφαιρο, τον τρόπο με τον οποίο παίζεις και βλέπεις το παιχνίδι, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο το διδάσκεις, εξιστορεί ο Τζον Χέντερσον. Σήμα κατατεθέν του η γνωστή κίνηση που μόνο αυτός ήξερε να κάνει και όταν το έβλεπες ήταν σαν να έβαζε την υπογραφή του.

Το κατέβασμα του ώμου και η απότομη αλλαγή της κατεύθυνσης της μπάλας προς τη διαφορετική κατεύθυνση. Ήταν σαν να την κολλάει στο πόδι του, σαν μία χορευτική φιγούρα που μάγευε τον αντίπαλο και τον άφηνε να αναρωτιέται για το τι έγινε, και μόλις το αντιλαμβανόταν, ο Μάθιους είχε ήδη πετύχει το γκολ.

 

Είναι εκπληκτικό αν κάτσεις και χαζέψεις τα ασπρόμαυρα βίντεο από το παρελθόν του Μάθιους με τις απίστευτες εμπνεύσεις του στις ντρίμπλες και τις ατομικές προσπάθειές που ο ίδιος είχε σκεφτεί παίζοντας στο κρεοπωλείο του πατέρα του. Αν κάτσεις και αναλύσεις το πόσο απλό και δημιουργικό ήταν κάποτε το ποδόσφαιρο, πόσο πιο καθαρό και πιο «πραγματικό», μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το σταριλίκι της σημερινής εποχής. Οι μελλοντικές γενιές (και η δικιά μας) δεν θα δουν ποτέ το ποδόσφαιρο όπως πραγματικά πρέπει να είναι. Ένα απλό άθλημα γεμάτο εμπνεύσεις της στιγμής, με τον απώτερο σκοπό, τον πιο απλό από όλους: Το πώς θα περάσεις την μπάλα από τον αντίπαλο. Ο Μάθιους το είχε μελετήσει πολύ καλά και το είχε θέσει ως στόχο, το πώς δηλαδή θα μπορούσε να περάσει τον αντίπαλο κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Δεν τον ονόμασαν τυχαία «μάγο της ντρίμπλας»!

 

Σε αντίθεση με την εποχή μας, τότε δεν επιτρεπόταν σε επαγγελματίες να πληρώνονται πάνω από 20 λίρες την εβδομάδα. Οι «μάγοι» της εποχής δηλαδή ήταν ερασιτέχνες καθώς πολλές φορές έκαναν παράλληλα και άλλες δουλειές. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε την αγάπη του κόσμου καθώς αυτοί οι ποδοσφαιριστές μάζευαν χιλιάδες θεατές στα γήπεδα. Λένε πως ο Στάνλεϊ Μάθιους μάζευε πάνω από 10.000 θεατές κάθε φορά που πήγαινε και έπαιζε σε παιχνίδια εκτός έδρας. Δηλαδή υπήρχε κόσμος που πήγαινε μόνο και μόνο για να τον δει να παίζει, τον ακολουθούσε σε κάθε ποδοσφαιρική του παράσταση, τον θαύμαζε τον αγαπούσε και αυτός πάντα τους το ανταπέδιδε με μία ντρίμπλα.

 

Η ιστορία του Στάνλεϊ Μάθιους είναι κάτι παραπάνω από όμορφη, είναι μυθική. Για παράδειγμα όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1965 σε ηλικία 50 ετών, είχε ήδη πραγματοποιήσει 700 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα με την φανέλα των Στόουκ και Μπλάκπουλ. Αλλά και 50 εμφανίσεις με την εθνική Αγγλίας, προσδιορίζοντας τον ρόλο του σημερινού εξτρέμ και ισορροπώντας την ταχύτητα, την ικανότητα με την μπάλα και την τεχνική κατάρτιση σε επίπεδα που πολλοί σημερινοί ποδοσφαιριστές θα ζήλευαν.       

 

Λένε πως αυτό που σε κάνει κορυφαίο παίκτη δεν είναι η κορυφή αλλά η διάρκεια.  Οι καλοί εξτρέμ θα σου δώσουν μία πάσα και θα περιμένουν από τον επιθετικό να βάλει το γκολ. Οι πολύ μεγάλοι όμως θα προσπαθήσουν να περάσουν τον αμυντικό και θα σου δώσουν την μπάλα έτοιμη για γκολ μέσα στην μεγάλη περιοχή. Αυτό ήταν που έκανε και ο Μάθιους και αυτό τον ξεχώρισε από έναν καλό «winger» της εποχής σε κορυφαίο. Ο Μάθιους ήταν ο απόλυτος σκόρερ, ένας καταπληκτικός πασέρ και πάνω από όλα εξαιρετικός στο ένας με έναν. Πολλοί τον χαρακτήρισαν ως τον πιο τίμιο ποδοσφαιριστή που έχει περάσει από τα αγγλικά γήπεδα. Λένε πως σε όλη του την καριέρα το όνομά του δεν γράφτηκε ποτέ σε μπλοκάκι διαιτητή για αντικανονική ενέργεια, προσδίδοντάς του επάξια τον χαρακτηρισμό «ο Κύριος του ποδοσφαίρου».

 

Ο Στάνλεϊ Μάθιους υπέφερε από το άγχος και είχε ταχυκαρδία πριν από κάθε αγώνα που καλούνταν να παίξει που έφτανε ακόμα και σε επίπεδα εμμονής . Με τη μόνη διαφορά πως όλα τα προηγούμενα τα άφηνε πίσω του όταν πατούσε το πόδι του στο χορτάρι. Εκεί ήταν πάντα ψύχραιμος και σίγουρος για τις αποφάσεις του, την ομάδα του και τους συμπαίκτες του.

 

Οι εκπληκτικές του εμφανίσεις βοήθησαν την Στόουκ να σκαρφαλώσει στην κορυφή της βαθμολογίας την σεζόν 1934-1935, θέση την οποία δεν μπόρεσε να κρατήσει μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο Μάθιους έβλεπε την ομάδα να μην αποδίδει τα αναμενόμενα αλλά έκανε υπομονή. Ακολούθησαν εμφανίσεις με τη εθνική και τη σεζόν 1937-1938 ζητάει μεταγραφή. Μόλις το αίτημά του απορρίπτεται ξεσπάει θύελλα αντιδράσεων και το νέο γίνεται δημοσίως γνωστό. Ο Μάθιους αποστασιοποιείται από την Στόουκ κάνοντας αποχή από τους αγώνες και αμέσως αναλαμβάνουν δράση οι οπαδοί τις ομάδας. Την ίδια ημέρα περισσότεροι από 3.000 βγαίνουν στους δρόμους με πλακάτ, ζητώντας από τον ίδιο να παραμείνει και από την ομάδα να του φερθεί σωστά δίνοντάς του αυτά που αξίζει, κάτι το οποίο τελικά συνέβη.

 

Την επόμενη σεζόν θα παίξει 38 παιχνίδια πρωταθλήματος πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις αλλά οι σειρήνες του πολέμου θα τον ανακόψουν, όπως και ολόκληρο το αγγλικό πρωτάθλημα. Ήταν οι απαρχές του Β’ παγκοσμίου πολέμου και ο Στάνλεϊ Μάθιους ήταν μόλις 24 ετών. Στην καλύτερη δηλαδή ποδοσφαιρική ηλικία. Υπηρέτησε στην πολεμική αεροπορία κοντά στο Μπλάκπουλ αλλά δεν παράτησε το ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε ως γκεστ σταρ σε πολλά φιλικά παιχνίδια με φανέλες διαφόρων ομάδων όπως η Στόουκ, η Μπλάκπουλ αλλά και σε πολλές Σκωτσέζικες ομάδες, μαζί με 29 εμφανίσεις σε ανεπίσημους αγώνες της εθνικής Αγγλίας.

Το τέλος του πολέμου συνδυάστηκε και με τον χαμό του πατέρα του. Λένε πως ο πατέρας του είχε δύο επιθυμίες για τον Στάνλεϊ, να προσέχει την μητέρα του και να κερδίσει το κύπελλο Αγγλίας (F.A. Cup). To 1946 το πρωτάθλημα ξεκινάει και πάλι με τον Μάθιους να βρίσκεται στην Στόουκ. Οι σχέσεις όμως με τον πρόεδρο και τον προπονητή δεν είναι και οι καλύτερες. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του προπονητή του, Μπομπ ΜακΓκρόρι που αρνήθηκε να τον χρησιμοποιήσει σε έναν αγώνα απέναντι στην Μπλάκπουλ λέγοντάς του: «Είσαι 32 ετών, για πόσο ακόμα θα μπορείς να παίζεις ποδόσφαιρο;».  Δεν ήξερε…

Δεν ήξερε καν τις δυνατότητες του Μάθιους ο οποίος για τα στάνταρ της εποχής είχε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Δεν έπινε αλκοόλ, δεν κάπνιζε και απέφευγε ακόμα και την ζάχαρη! Οι επιλογές του αυτές όπως και ένα ειδικό δικό του πρόγραμμα διατροφής που ακολουθούσε μόνος του, του επέτρεψαν να επιμηκύνει την καριέρα του, αλλά όχι μόνο αυτό καθώς μπορούσε και ανταγωνιζόταν ποδοσφαιριστές ακόμα και δέκα χρόνια νεότερούς του.  Σε μία του συνέντευξη στην Αγγλική Ομοσπονδία θα πει: «Θέλω να παίξω όσο το δυνατόν περισσότερο γιατί είμαι ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο. Έχω ένα πολύ καλό πρόγραμμα στη διατροφή μου τρώγοντας περισσότερες σαλάτες και φρούτα. Κάθε Δευτέρα όμως δεν τρώω τίποτα! Μόνο για μία ημέρα, την Δευτέρα, όμως νοιώθω ήδη καλύτερα».

 

Τα χρόνια που ακολούθησαν στην Μπλάκπουλ θα είναι εκπληκτικά για τον ίδιο. Είμαστε πλέον στο 1947 και η μεταγραφή του, αξίας 11.500 λιρών, προκαλεί πάταγο στην Βρετανία. Αμέσως όμως το ξεπληρώνει αφού το 1948 θα αναδειχθεί ως ο «ποδοσφαιριστής της χρονιάς» από την Ένωση Δημοσιογράφων.

Το 1953 κατακτά το κύπελλο Αγγλίας νικώντας με 4-3 την Μπόλτον σε έναν τελικό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του τόσο πολύ που ονομάστηκε «ο τελικός του Στάνλεϊ Μάθιους», Σε ένα κατάμεστο Γουέμπλεϊ με περίπου 100.000 θεατές να βλέπουν την Μπλάκπουλ να κάνει την επική ανατροπή από 1-3 σε 4-3. Μέχρι το 1955 η φήμη της Μπλάκπουλ και του Μάθιους είχαν ξεπεράσει τα σύνορα της Ευρώπης, κατακτώντας την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα για την ομάδα και δίνοντας τον πρώτο τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου παίκτη στον Μάθιους. Ήταν ήδη 41 ετών, νικώντας τον θρύλο της εποχής, Αλφρέδο Ντι Στέφανο.

 

Το 1961 επιστρέφει στην Στόουκ, στην οποία έδωσε αέρα ανανέωσης διπλασιάζοντας τα εισιτήριά της και αναπτερώνοντας την αγωνιστική της κατάσταση. Το πλήρωμα του χρόνου όμως είχε φτάσει. Οι συχνοί τραυματισμοί στα γόνατα υπενθύμιζαν συνεχώς την ηλικία του. Είχε φτάσει τα 50, το ημερολόγιο έδειχνε 6 Φεβρουαρίου 1965, ο Στάνλεϊ Μάθιους θα έδινε τον τελευταίο του αγώνα στα γήπεδα. Είχε ήδη τιμηθεί από την Βασίλισσα με τον τίτλο του «Σερ» για τις υπηρεσίες του στο ποδόσφαιρο κι έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που το κατάφερνε. Το 1992 του απονεμήθηκε και το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής από την FIFA.

 

Άφησε την τελευταία του πνοή το 2000 σε ηλικία 85 ετών με πλήθος κόσμου να παραβρίσκεται στην κηδεία του. Πάνω από 100.000 άτομα ήταν εκεί για να τον τιμήσουν και στο «Μπριτάνια Στέϊντιουμ» δεσπόζει ο ανδριάντας του. Το ακόμα καλύτερο είναι πως η 1η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως «Ημέρα Σερ Στάνλεϊ Μάθιους» στην Αγγλία, είναι η μέρα που οι εργαζόμενοι φορούν φανέλες με το σύνθημα «Φόρεσέ την με υπερηφάνεια για τον Σερ Σταν» και όλα τα έσοδα πηγαίνουν στο ίδρυμα «Στάνλεϊ Μάθιους» που βοηθάει νεαρούς αθλητές.

 

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως στην Αγγλία λατρεύεται σαν θεός. Όχι ότι δεν ήταν βέβαια αλλά όσα προσωνύμια και να του προσδώσεις, «μάγος της ντρίμπλας», Σερ, θεός της μπάλας, ο Σερ Μάθιους θα είναι πάντα ο Στάνλεϊ, ένας ταπεινός γιος κρεοπώλη που ήρθε και έδωσε πνοή, νόημα και αξία σε αυτό που εμείς σήμερα ονομάζουμε ποδόσφαιρο.

Το άγαλμά του έξω από το «Μπριτάνια» θα θυμίζει για πάντα την υπογραφή του στο ποδόσφαιρο, αυτή την μαγική ντρίμπλα που έμεινε στην ιστορία, από τον αξέχαστο «μάγο της ντρίμπλας»!

 

ΥΓ. Αξίζει να δει κανείς ένα βίντεο-αφιέρωμα στους κατόχους της Χρυσής Μπάλας 1956-61 το οποίο περιλαμβάνει και τον Σερ Στάνλεϊ Μάθιους.


Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου:

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την ομάδα του premierleaguefans.gr στο info@premierleaguefans.gr

Θα χαρούμε για παρατηρήσεις, σχόλια αλλά ακόμη και για προτάσεις συνεργασίας.