Ο Kopite Calling είδε τη Liverpool να κάνει 1 νίκη σε 6 αγώνες τον Σεπτέμβριο και καταθέτει το παράπονό του.
Outside the Shankly Gates, I heard a Kopite calling for his share of moaning…
Όλοι έχουμε δικαίωμα στη γκρίνια. Μετά από έναν μαύρο Σεπτέμβρη, με απολογισμό μία νίκη σε έξι ματς, οι οπαδοί της Liverpool σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης διαγ(κ)ωνίζονται στα σόσιαλ μύδια ποιος θα φτάσει πρώτος στο γκισέ της γκρίνιας να καταθέσει τα δικαιολογητικά του. Κι εμείς, οι Έλληνες Reds, τα πάμε μια χαρά στο σπορ αυτό· τόσα χρόνια προπόνηση στις ουρές του ΙΚΑ επιτέλους αποκτούν κάποιο νόημα : «Ορίστε, να η δήλωση του νόμου 105 με την οποία αποκηρύσσω τον Klopp γιατί δεν πρόκειται ποτέ να στήσει μια άμυνα της προκοπής, να το πιστοποιητικό από το ληξιαρχείο ότι ο Klavan δεν προλαβαίνει κανέναν γιατί είναι γεννηθείς το 1970… τι ζμπρώχνετε κύριε.., να η βεβαίωση από τον Ιατρό Υπηρεσίας ότι ο Hendo δεν στρίβει γιατί έχει καταπιεί μαγκούρα, χαρτόσημο δεν έχω, σιγά μην πληρώσω και χαρτόσημο στους Αμερικάνους τους Εφ-Ες-Τζιγκούνηδες… στη σειρά σας, κυρία μου.., να και το δελτίο συμβάντων από την Αστυνομία ότι ο Firmino έχει τσακωθεί με το γκολ, να και η αποδοχή της κληρονομιάς που μας άφησε ο Paisley… νουμεράκι έχει κάτω στο διάδρομο δίπλα στον καταψύκτη…»
Θέλω κι εγώ να ασκήσω το ιερό δικαίωμα στην γκρίνια. Ήδη από το προηγούμενο σημείωμα είχα εκφράσει την ενόχλησή μου που η Liverpool εμφανίζει συμπτώματα αφέλειας μέσα στο γήπεδο. Και τώρα ήρθε η ώρα να πάω ένα βηματάκι παραπέρα· να μοιραστώ μαζί σας το παράπονό μου για την έλλειψη μιας ηγετικής φυσιογνωμίας μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Ψάχνω, ψάχνω, κοιτώ τους παίκτες μας έναν προς έναν, και δεν βρίσκω πουθενά Χαρακτήρα. Τσαμπουκά. Ηγεσία. Βλέπω έναν Αρχηγό, καθώς είναι υποχρεωτικό από τους νόμους του παιχνιδιού να υπάρχει κάποιος που φοράει ένα περιβραχιόνιο, αλλά δεν βλέπω πουθενά Αρχηγιλίκι. Δεν είναι μομφή αποκλειστικά προς το πρόσωπο του Jordan Henderson αυτό. Γιατί ακόμα κι αν υποστηρίξει κανείς ότι ο συγκεκριμένος δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να είναι ο Captain της Liverpool, ποιος είναι εκείνος που θα άξιζε να βρεθεί στη θέση του;
Θα προσπαθήσω να απομονώσω το -μοναδικό- νικητήριο ματς του Σεπτέμβρη για να υποστηρίξω τη θέση μου. Διότι η διαφορά του συγκεκριμένου αγώνα ήταν μόνο το τελικό αποτέλεσμα, στη μορφή του δεν υπήρχε κάτι αλλιώτικο. Δεν στέκομαι τόσο στο επαναλαμβανόμενο μοτίβο μιας Liverpool που δημιουργεί πολύ, που έχει εμπνεύσεις και ποικιλία στο παιχνίδι της, που κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου, αλλά ταυτόχρονα χύνει την καρδάρα στα κρίσιμα σημεία του γηπέδου· στις δύο μεγάλες περιοχές. Αυτό είναι κάτι που διορθώνεται με την προπόνηση. Και, φυσικά, και με ένα κλείσιμο του ματιού από τη Θεά Τύχη. Δεν έχω λόγο να μην πιστέψω ότι ο Klopp δουλεύει στο Melwood προκειμένου να βελτιώσει την ποιότητα στα τελειώματα μπροστά και στις αμυντικές αντιδράσεις πίσω. Δεν έχω λόγο να πιστέψω ότι σε βάθος χρόνου μια ομάδα που φτιάχνει σταθερά τετραπλάσιες τελικές από τον αντίπαλο (ας πούμε 20 με 5) θα εξακολουθήσει να καταλήγει με ισοπαλίες (ας πούμε 1-1 ή 2-2) που μοιάζουν με ήττες. Αλλά ακόμα κι αν τα αποτελέσματα βελτιωθούν, κάτι που θεωρώ δεδομένο, η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει. Και στη μεγάλη εικόνα διαγράφεται μια αμείλικτη ποδοσφαιρική Αλήθεια· καμία ομάδα δεν κέρδισε ποτέ τίποτα χωρίς τις μεγάλες προσωπικότητες, χωρίς τους μπροστάρηδες που θα τραβήξουν τους άλλους όταν κάτι πάει να στραβώσει. Τι είδαμε λοιπόν στο ματς του πρωταθλήματος με τη Leicester City; Είδαμε τη Liverpool να υφίσταται ένα ανελέητο bullying από τους γηπεδούχους και να μην αντιδρά. Τον Mignolet να αφήνει τον κοντοστούπη Γιαπωνέζο να τον πιάσει κορόιδο (φάουλ, ναι, αλλά τη δουλειά του την έκανε…), τον δίμετρο Matip να αφήνει να τον σπρώχνουν δεξιά κι αριστερά σαν κλαράκι, τους επιθετικούς να αφήνονται στο έλεος του σκληρού στα όρια της νομιμότητας παιχνιδιού των αντιπάλων. Και τον Henderson να αφήνει (να ανέχεται είναι η σωστότερη έκφραση) το διαιτητή να κάνει τα στραβά μάτια σε όλα αυτά. Και κάπως έτσι χάθηκε οποιοσδήποτε έλεγχος μπορεί να είχε η Liverpool στα πράγματα. Και ένα ακόμα ματς έγινε ροντέο.
Μεγάλωσα με μια Liverpool που είχε στις τάξεις της περισσότερους από έναν Αρχηγούς. Είχε ποδοσφαιριστές με ποδοσφαιρική «αλητεία», που ήξεραν να προστατεύσουν τον εαυτό τους καταρχάς (και τους λιγότερο δυναμικούς συμπαίκτες τους κατόπιν), που δεν τους περνούσε καν από το μυαλό ότι θα υποστούν οποιασδήποτε μορφής εκφοβισμό μέσα στο γήπεδο. «Streetwise» κατά την αγγλική ορολογία· «περπατημένοι», «κωλοπετσωμένοι», στη δική μας καθομιλουμένη. Θα άφηνε ποτέ ο Grobelaar να τον σπρώξουν μέσα στη μικρή του περιοχή; Θα άφηνε ποτέ ο Mc Mahon ένα σκληρό μαρκάρισμα να τον πτοήσει; Θα έχαναν την ψυχραιμία τους ο Hansen, ο Kennedy, o Whelan, ο Nicol; Το περιβραχιόνιο τότε φορούσε ο Graeme Souness, ένας αυθεντικός σκληρός των γηπέδων. Δεν χάριζε κάστανα. Κάποτε, ένας δύστυχος νταής της Dinamo, ονόματι Lica Movila, ήρθε στο Anfield ως Αρχηγός της ρουμάνικης ομάδας στον ημιτελικό του Πρωταθλητριών του 1984. Τότε η κλωτσιά πήγαινε σύννεφο, δεν υπήρχε ο τωρινός (πολύ σωστός φυσικά, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο) διαιτητικός παρεμβατισμός. Ο φουκαράς ο Ρουμάνος είχε θερίσει 3-4 φορές τους χαφ της Liverpool, χωρίς να τιμωρηθεί από το διαιτητή. Είχε ρίξει και μια-δυο καλές και στον Souness, ο οποίος τον είχε προειδοποιήσει να σταματήσει. «Behave» μια, «behave» δυο, τρεις και η κακή του μοίρα· έφυγε από το γήπεδο υποβασταζόμενος, κρατώντας το σαγόνι του που δεν ήταν πια σε ενιαία μορφή.
Εννοείται πως δεν μπορεί να υποστηριχτεί στα σοβαρά η επιστροφή στο ποδοσφαιρικό Jurassic Park των 80’s. Αλλά ρίξτε μια ματιά στην τελευταία ομάδα της Liverpool που κέρδισε κάτι, οτιδήποτε, το ταπεινό League Cup του 2012. Είχε τον Carragher που δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, είχε τον αδέσποτο Suárez που δάγκωνε (δυστυχώς όχι μονάχα μεταφορικά…), είχε την επιτομή του Αρχηγού με τη φανέλα με το Νο 8. Χωρίς παίκτες-νικητές δεν κερδίζεις τίποτα. Από τη σημερινή Liverpool δεν λείπει το ταλέντο, ούτε η διάθεση, ούτε το φιλότιμο, ούτε η προσπάθεια. Λείπει κυρίως η πυγμή. Λείπουν και μερικοί παλιομοδίτικοι nasty bastards.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: