Το Premierleaguefans γράφει για έναν θρύλο της Έβερτον, τον τερματοφύλακα Neville Southall.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στον θρύλο της Έβερτον, Neville Southall.
Μέρος πρώτο εδώ
Μέρος δεύτερο εδώ
Μια καριέρα τελειώνει, μια καριέρα ξεκινά…
Ο Southall με τα χρώματα της Stoke σε μια από τις πιο δύσκολες κατά τον ίδιο, στιγμές της ζωής και της καριέρας του.
Τον Νοέμβριο του 1997 ο Southall θα φορέσει για τελευταία φορά τα χρώματα της αγαπημένης του ομάδας για να αγωνιστεί απέναντι στην Tottenham. Τα χρόνια είχαν περάσει, ο χρόνος συμμετοχών δεν θα ήταν πλέον ο ίδιος και η φανέλα βασικού είχε πλέον καταλήξει σε άλλα χέρια. Ο Neville το ήξερε, η ομάδα το ήξερε και έτσι μετά από μία πρόταση συμμετοχής του Ουαλού στο προπονητικό τιμ της ομάδας και την άρνηση αυτής από τον ίδιο, είχε φτάσει η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι τους. Ο Southall είχε πάθος με το ποδόσφαιρο και θα δεχόταν να αγωνίζεται σε οποιαδήποτε ομάδα και κατηγορία, αρκεί να βρίσκεται στα πλάνα του προπονητή του. Ένα γρήγορο πέρασμα από την Southern United και άλλο ένα από την Stoke City, δεν στάθηκαν αρκετά για να καλύψουν τα θέλω του και τις προσδοκίες του.
Ο πρώην συμπαίκτης του, Ian Snodin τον κάλεσε να συμμετάσχει στην προσπάθεια της Doncaster Rovers που αγωνιζόταν στην Football Conference. Λίγες συμμετοχές και εκεί και τον Δεκέμβριο του 98 θα υπογράψει μονοετές συμβόλαιο με την Torquay United στην τρίτη κατηγορία, πιάνοντας και ένα πέναλτι στο ντεμπούτο του απέναντι στην Hull City. Στο τέλος της σεζόν θα ανακηρυχθεί καλύτερος παίκτης της χρονιάς για την ομάδα του, άλλη μια τιμή για τον ίδιο, σαφώς μικρότερη βέβαια από τις προηγούμενες.
Παρότι η καριέρα του είχε πάρει την κατιούσα, η Bradford City του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί και πάλι στην Premier League δίνοντας του έναν ρόλο παίκτη – προπονητή τερματοφυλάκων. Οι τρεις γκολκίπερς που προπονούσε τραυματίστηκαν στην πορεία της χρονιάς με αποτέλεσμα ο προπονητής του να τον ρίξει στον αγωνιστικό χώρο στις 12 Μαΐου του 2000, απέναντι στην Leeds United. Σε ηλικία 41ος χρόνων και 178 ημερών ο Southall έγινε ο τέταρτος γηραιότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στην Premier League. Η Leeds ηττήθηκε με 2-1 και τα media άσκησαν έντονη κριτική στον Southall για την ηλικία του αλλά και τα κιλά του. Μετά από διαμάχη με την νέα διοίκηση τον επόμενο χρόνο αποχώρησε από την Bradford, έχοντας αφήσει και εκεί κατά κάποιον τρόπο το στίγμα του.
Η φανέλα με το εθνόσημο..
Με την φανέλα της εθνικής του ομάδας, ο Southall, είχε μια εξίσου σημαντική πορεία φτάνοντας το ρεκόρ των 92 συμμετοχών. Το ντεμπούτο έγινε το 1982 και από τότε ήταν σταθερό μέλος της εθνικής του ομάδας. Συμμετείχε στις ανεπιτυχείς προσπάθειες των Ουαλών να περάσουν τα προκριματικά του παγκόσμιου κυπέλλου το 1986, το 1990, και το 1994. Το 1986 αποκλείστηκε από την ομάδα της Σκωτίας στην τελευταία προκριματική φάση για να μπει στην τελική διαδικασία. Η ισοπαλία δεν ήταν αρκετή για τους Ουαλούς με τον Southall να αποκρούει και ένα πέναλτι στην διάρκεια του αγώνα αλλά τους συμπαίκτες του να μην καταφέρνουν να σημειώσουν το δεύτερο γκολ που θα έδινε την πρόκριση, με τον αγώνα να λήγει 1-1. Η νίκη των Σκωτσέζων επισκιάστηκε από το γεγονός ότι ο προπονητής τους υπέστη έμφραγμα στο τέλος του αγώνα χάνοντας λίγο αργότερα την ζωή του.
Το 1990 οι Ουαλοί κληρώθηκαν με την Ολλανδία, την Δυτική Γερμανία και την Φινλανδία μη καταφέρνοντας να σημειώσουν κάποια νίκη και τερματίζοντας στην τελευταία θέση του ομίλου, με τον Southall να αντιμετωπίζει θρύλους του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως οι Rudd Gullit, Marco Van Basten, Frank Rijkaard, καθώς και οι Rudi Völler , Andreas Möller, Andreas Brehme και Jürgen Klinsmann.
Το 1994 έφτασαν κοντά στην πηγή αλλά και πάλι δεν ήπιαν νερό. Αντιμετώπισαν την Ρουμανία του George Hagi και γνώρισαν την ήττα με 5-1. Αυτή ήταν και η τελευταία ευκαιρία του Southall να συμμετέχει στην τελική φάση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Στο UEFA Euro η κατάσταση δεν ήταν ιδιαιτέρως διαφορετική. Το 1988 βρέθηκε κοντά στο να πάρει το εισιτήριο για την επόμενη φάση όμως ένας τραυματισμός του Southall και δυο ήττες από Δανία και Τσεχοσλοβακία, έδωσαν το εισιτήριο στους Δανούς που βρέθηκαν δυο πόντους μπροστά από την Ουαλία.
Στο επόμενο τουρνουά το 1992 ο Southall και οι συμπαίκτες του βρέθηκαν στον ίδιο όμιλο με τους πρωταθλητές Γερμανούς, τερματίζοντας με έναν βαθμό λιγότερο πίσω τους. Βρέθηκαν δυο φορές αντιμέτωποι με τον πρώτο αγώνα να βρίσκει νικητές τους Ουαλούς με σκορ 1-0 τον Ιούνιο του 1991 και 4 μήνες αργότερα να γνωρίζουν την ήττα με 4-1 σε έναν αγώνα που σταμάτησε το ρεκόρ του Southall που δεν είχε δεχτεί γκολ με την φανέλα της Ουαλίας για 385 λεπτά. Οινικές απέναντι στα νησιά Φερόε και στο Βέλγιο τους ανέβασαν και πάλι στην κορυφή όμως ηττήθηκαν τελευταία αγωνιστική με 2-1 από τους Ρουμάνους και βρέθηκαν και πάλι εκτός συνέχειας.
Το 1996 ξεκίνησαν με νίκη 2-0 απέναντι στην Αλβανία όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογα καθώς ακολούθησαν δυο ντροπιαστικές ήττες με 3-2 απέναντι στην Μολδαβία και 5-0 απέναντι στην Γεωργία. Άλλες δυο ήττες απέναντι στην Βουλγαρία τερμάτισαν κάθε ελπίδα για τους Ουαλούς με τον προπονητή τους Mike Smith να χάνει την θέση του. Ο Southall προσφέρθηκε να αναλάβει την θέση όμως ο εκλεκτός ήταν ο Bobby Could ονομάζοντας τον ίδιο και τον Ian Rush ως προσωπικούς του «βοηθούς». Η τελευταία του συμμετοχή τον Αύγουστο του 1997, συνδυάστηκε με ήττα 6-4 από την Τουρκία με τον Southall να δέχεται 3 γκολ στο ημίχρονο και να παραχωρεί την θέση του στον Paul Jones ο οποίος δέχτηκε άλλα 3 στο δεύτερο μισό του αγώνα. Η καριέρα του με το εθνόσημο στο στήθος, είχε έρθει στο τέλος της με τον Ουαλό να σημειώνει τον αριθμό ρεκόρ των 92 συμμετοχών, και να δέχεται 126 γκολ με έναν μέσο όρο 1,34 ανά αγώνα.
Η προπονητική του καριέρα
Έπειτα από την συντριβή με 4-0 απέναντι στους Ιταλούς τον Ιούνιο του 1999 ο Bobby Gould θα χάσει την θέση του και θα προσληφθούν ως προπονητικό δίδυμο ο Mark Hughes μαζί με τον Neville Southall. Στην διάρκεια αυτή ο Neville θα συμμετέχει ως προπονητής τερματοφυλάκων και στους συλλόγους Huddersfield Town και Tranmere Rovers. Στην συνέχεια θα αποτελέσει μέλος του προπονητικού τιμ των York City, Rhyl, Shrewsbury Town και Dagenham & Redbridge.
Τον Δεκέμβριο 2001 θα προσληφθεί ως προπονητής στην Dover Athletic αλλά θα απολυθεί τον επόμενο Μάρτιο μετά από αλλαγή στην διοίκηση της ομάδας.
Έκανε ένα πέρασμα από την ομάδα νέων της Ουαλίας όμως αποχώρησε τον Νοέμβριο του 2004 κατηγορώντας την ομοσπονδία ότι δεν έδειξε σεβασμό στο πρόσωπο του.
Έναν μήνα αργότερα ο Southall προσλήφθηκε ως προπονητής στην Hastings United. Ωστόσο έναν χρόνο αργότερα απολύθηκε με τον Πρόεδρο της ομάδας να δηλώνει «Προέκυψαν πρόσφατα αρκετές διάφορες στο πως αντιλαμβανόμασταν την κατάσταση εγώ και ο προπονητής της ομάδας και κατέληξα στο συμπέρασμα πως η συνεργασία μας θα είναι καλύτερα να διακοπεί»
Τον Νοέμβριο του 2008 ο προπονητής της Margate, Terry Yorath, τον προσέλαβε ως βοηθό του με τον Southall να παίρνει την θέση του προπονητή σχεδόν έναν χρόνο αργότερα όταν και ο Yorath αποχώρησε από την ομάδα.
Επίλογος
Ο Neville Southall είχε μια πολύ πλούσια καριέρα ξεκινώντας το 1981 τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις στην ομάδα Bury και παίζοντας τον τελευταίο του αγώνα τον Μάιο του 2000 με την φανέλα της Bradford City σε ηλικία 41ος ετών και 178 ημερών. Σημείωσε 92 συμμετοχές με το εθνόσημο του και 897 με τους συλλόγους που αγωνίστηκε.
Ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του και το πάθος του για το ποδόσφαιρο τον έφερε αντιμέτωπο πολλές φορές με προπονητές, διοικήσεις, ομοσπονδίες ακόμη και οπαδούς και συμπαίκτες, όμως η αγάπη του για το άθλημα δεν μπόρεσε να αμφισβητηθεί ποτέ. Ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες τις γενιάς του, ψηφίστηκε 5ος το 1987, 7ος το 1988, 9ος το 1989 και 4ος το 1991 στην κατάταξη των καλύτερων τερματοφυλάκων του κόσμου.
Ήταν, είναι και θα είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην οικογένεια της Everton την οποία υπηρέτησε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του, γράφοντας με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία του συλλόγου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 2004 ψηφίστηκε ως ένας από τους ήρωες της ομάδας, έχοντας καταγράψει στο βιογραφικό του σημαντικά ρεκόρ, όπως τις 578 συμμετοχές στο πρωτάθλημα , 70 συμμετοχές στο FA Cup και 65 συμμετοχές στο League Cup κρατώντας ανέπαφη την εστία του σε 269 αγώνες στο σύνολο τους.Το 1999 βγήκε 95ος στην λίστα με του καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ου αιώνα μοιραζόμενος την θέση με τον László Kubala.
Πλέον σε ηλικία 58 ετών ανήκει στους θρύλους της ομάδας και του αγγλικού ποδοσφαίρου και θέλοντας να μοιραστεί την ιστορία του και την δίκη του οπτική για το ποδοσφαιρικό και προπονητικό του «ταξίδι» κυκλοφόρησε το 2012 την αυτοβιογραφία του με τίτλο «the binman chronicles”. Το βιβλίου το 2012 έγινε το 6ο σε πωλήσεις βιβλίο με θέμα το ποδόσφαιρο.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: