Πόσο κοντά αισθάνεται άραγε ο Klopp στη δημιουργία της δικής του Liverpool; Θα τα καταφέρει εκεί που απέτυχαν οι προκάτοχοί του, να συμπληρώσει όλο το παζλ;
Όταν προσπαθείς να φτιάξεις ένα παζλ και σου έχουν μείνει τα τελευταία 2-3 κομμάτια, μπορείς να χαλαρώσεις· αυτό που έχει απομείνει είναι καθαρά διαδικαστικό. Όλο το ζόρι βρίσκεται πίσω και μπροστά υπάρχει μόνο το αναπότρεπτο της τελικής επιτυχίας. Αυτά ισχύουν όταν είσαι χαζομπαμπάς, όπως εγώ, και περνάς την ώρα σου διασκεδάζοντας με το μικρό σου - με απώτερο σκοπό την απόλαυση μιας χαμογελαστής φατσούλας. Όταν είσαι ο πατερούλης του Κόκκινου Στρατού όμως, όπως ο Jürgen Klopp, τα τελευταία 2-3 κομμάτια που λείπουν από το παζλ μιας πραγματικά ανταγωνιστικής Liverpool είναι βραχνάς. Το μεγάλο ζόρι μόλις ξεκινά. Γιατί απώτερος σκοπός εδώ δεν είναι μόνο η διασκέδαση· είναι, επίσης, οι τίτλοι. Αυτοί που συνεπάγονται εκατομμύρια χαμογελαστές φατσούλες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.
Το παζλ που φτάνει στο παραπέντε να ολοκληρωθεί -αλλά πάντοτε κάτι του λείπει- στοιχειώνει τους Reds περισσότερο από μια 20ετία – πρακτικά όλο το διάστημα από το 1995 μέχρι σήμερα. Γιατί παίρνω ως αφετηρία το 1995; Διότι τότε, με 5 χρόνια συμπληρωμένα δίχως πρωτάθλημα, ο Roy Evans έφερε στο Λιμάνι τον Stan Collymore.
Βρετανικό ρεκόρ μεταγραφής (£8,5m… πώς αλλάζουν οι καιροί, έτσι; Μιλάμε για τεράστιο ποσό εκείνα τα χρόνια), έναν striker με εντυπωσιακά φυσικά προσόντα και έφεση στο σκοράρισμα, που όλοι προσδοκούσαν ότι, παρέα με το τρομερό παιδί της Ακαδημίας, τον Robbie Fowler, θα επανέφεραν την Τάξη και τον τίτλο στο Merseyside. Δυστυχώς, ο Collymore αποδείχτηκε ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας, εν γένει «εκτός του κλίματος», με σοβαρές δυσκολίες να ενσωματωθεί στην κουλτούρα της Ομάδας και να επικοινωνήσει εντός αποδυτηρίων με τους συμπαίκτες του. Τελικά, παρά τον όχι κακό απολογισμό των 26 γκολ σε 61 ματς πρωταθλήματος (35 γκολ σε 81 ματς συνολικά), αποτέλεσε παρελθόν μετά από μόλις 2 σεζόν με τα κόκκινα. Το όνομά του δεν γράφτηκε ποτέ με χρυσά γράμματα στην Ιστορία των Reds. Ήταν απλώς το πρώτο όνομα στη μακριά λίστα που είναι καταχωρημένη με την ονομασία «The final piece of the jigsaw» - «Το τελευταίο κομμάτι του παζλ».
Άλλα ηχηρά ονόματα που προστέθηκαν στη θλιβερή αυτή λίστα;
Ο Paul Ince, το 1997. Ήρθε στη Liverpool με τα γαλόνια ενός κομβικού παίκτη στη διαδικασία μετάλλαξης της Man Utd την περίοδο 1989-1995 από «also runners» σε πρωταθλητές και επιπλέον με την εμπειρία 2 ετών στο calcio (το ιταλικό ήταν μακράν το πιο δυνατό πρωτάθλημα της εποχής), όπου αγωνίστηκε με επιτυχία στο πλάι κορυφαίων ποδοσφαιριστών όπως οι Roberto Carlos, Javier Zanetti, Giuseppe Bergomi, Youri Djorkaeff, Iván Zamorano. Αντί να προσθέσει τον τσαμπουκά και τη στόφα του πρωταθλητή που όλοι προσδοκούσαν, έφυγε μετά από 2 σεζόν, χωρίς να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο.
O Jari Litmanen, το 2001. Ήρθε στη Liverpool λίγο πριν γίνει 30 ετών, μετά από ένα μέτριο πέρασμα από τη Βαρκελώνη, έχοντας όμως τη λαμπρή προϋπηρεσία στον Ajax. Στο Άμστερνταμ είχε το παρατσούκλι «Καθηγητής», επειδή, στο κορυφαίο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του αθλήματος, «δεν υπήρχε ερώτηση σχετική με το ποδόσφαιρο, στην οποία ο Litmanen δεν γνώριζε την απάντηση». Το καλύτερο απ’ όλα; Ήταν φανατικός οπαδός των Reds, έτοιμος να θέσει την αδιαμφισβήτητη κλάση και εμπειρία του στη διάθεση της ομάδας που αγαπούσε από παιδί. Τελικά, οι ταλαιπωρημένοι του αστράγαλοι δεν τον άφησαν ποτέ να παίξει συνεχόμενα ματς, δεν συμμετείχε σε κανέναν από τους τρεις νικηφόρους τελικούς του 2001, και μετά από μιάμιση σεζόν (με 9 γκολ σε 43 ματς) επέστρεψε στον Ajax.
Ο Harry Kewell, το 2003. Ήρθε στη Liverpool ως το ανερχόμενο αστέρι που διεκδικούσαν πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι, έχοντας θαμπώσει με τις εμφανίσεις του με τη Leeds Utd μέχρι τους ημιτελικούς του Champions League μία σεζόν νωρίτερα. Κι αυτός από παιδί Κόκκινος, όπως ο Jari. Κι αυτός δεν τα κατάφερε, κυρίως λόγω τραυματισμών. Η κακή του τύχη έφτασε στο σημείο να γίνει αναγκαστική αλλαγή σε τρεις συνεχόμενους τελικούς· σε League Cup και Champions League το 2005 και σε FA Cup το 2006!
Ο Nando Morientes, το 2005. Ήρθε στη Liverpool έχοντας παίξει 4 (και έχοντας κερδίσει 3) από τους 7 προηγούμενους τελικούς Champions League. Στην σκληροτράχηλη ομάδα του Rafa, υποτίθεται θα έφερνε το εύκολο γκολ, αυτό που είχε για ψωμοτύρι στην καριέρα του, καθώς σκόραρε με ρυθμό 1 γκολ ανά 2 ματς (με την Εθνική του ακόμα περισσότερο – 27 γκολ σε 47 ματς). Δεν άντεξε, κατά δήλωσή του, το σκληρό παιχνίδι που επέτρεπαν οι Άγγλοι διαιτητές. Και μετά από ενάμιση χρόνο (και μόλις 8 γκολ σε 41 ματς πρωταθλήματος) γύρισε πίσω στην Ισπανία.
Ο Robbie Keane, το 2008. Αυτός ήρθε, με παράσημο τον διψήφιο αριθμό τερμάτων επί 6 συναπτά έτη στην Premier League, για να ξαλαφρώσει λίγο τον Torres. Ο El Niňo, σε αντίθεση με τους strikers των άλλων κορυφαίων ομάδων, δεν είχε έναν ικανό γκολτζή παρτενέρ και σήκωνε όλο το επιθετικό βάρος μόνος του. Ο Benítez πίστεψε ότι ο Ιρλανδός ήταν το κομμάτι του παζλ που έλειπε, έκανε μεγάλη φασαρία για να τον πάρει από τους Spurs, αλλά υπαναχώρησε πολύ γρήγορα και μέσα σε 6(!) μήνες τον έστειλε από κει που ‘ρθε.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν περιορίζεται στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι (κατά τεκμήριο ικανότατοι) ποδοσφαιριστές απέτυχαν μπροστά στο βάρος των προσδοκιών. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η διαχρονική υστέρηση της συνολικής δυναμικής του ρόστερ σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Που οφείλεται στη διαχρονική αποτυχία του συλλόγου να αναλύσει σωστά τους συσχετισμούς δυνάμεων. Πάντα η Liverpool ήταν ένα βήμα πίσω – αρχικά από την Utd του Ferguson, κατόπιν από τις καλές βερσιόν της Arsenal του Wenger, και τελικά από τις Chelsea και Man City των ανοιχτοχέρηδων ιδιοκτητών.
Ο Klopp δεν πρέπει να κάνει τα ίδια λάθη με τους προκατόχους του. Δεν πρέπει να θεωρήσει ότι ο Van Dijk κι ο Keita είναι τα τελευταία κομμάτια του παζλ. Η Liverpool χρειάζεται επειγόντως goalkeeper από το πρώτο ράφι και σοβαρή ποιοτική αναβάθμιση στις θέσεις του κέντρου. Φυσικά και επιμέρους πινελιές, ειδικά εάν υπάρξουν setbacks με καινούργιες αποχωρήσεις. Διαφορετικά, όταν το εξαιρετικά νεανικό σύνολο που γαλουχεί αυτή τη στιγμή ο Γερμανός θα φτάσει στο peak του, κάποια στιγμή στην επόμενη ή (το πιθανότερο) στη μεθεπόμενη σεζόν, πάλι κάτι θα του λείπει.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: