Οι Premierleaguefans γράφουν για την περίοδο 1962-63, όταν οι Αλεπούδες βρέθηκαν στην πρώτη θέση, δίνοντας αγώνες κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες.
Πρωταθλήτρια χειμώνα χαρακτηρίζεται η ομάδα που προπορεύεται στο τέλος του πρώτου γύρου. Στην προκειμένη περίπτωση η Λέστερ προπορευόταν μετά και το τέλος μια βαρυχειμωνιάς που έπληξε το «Νησί» τη σεζόν 1962-63.
Ο χειμώνας εκείνης της σεζόν ήταν ο ψυχρότερος που καταγράφηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα με το θερμόμετρο να πλησιάζει τους -20 στα μέσα Ιανουαρίου. Τα γήπεδα ήταν ακατάλληλα. Το χορτάρι είχε καταστραφεί από την παγωνιά και οι διοικήσεις των ομάδων χρησιμοποιούσαν όλους τους δυνατούς τρόπους για να διώξουν το χιόνι και τον πάγο.
Στο “Φίλμπερτ Στρίτ”, το παλιό ιστορικό γήπεδο της Λέστερ, τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Το καλοκαίρι του ’62, ο υπεύθυνος του αγωνιστικού χώρου Μπιλ Τέιλορ είχε φροντίσει τον χλοοτάπητα ενώ την περίοδο του ψύχους κάποιες δικές του πατέντες μαζί με τη βοήθεια τον φιλάθλων έφεραν τον αγωνιστικό χώρο σε κάπως καλύτερα επίπεδα. Η Λέστερ είχε επανέλθει σε μόλις 5 εβδομάδες την ώρα που άλλες ομάδες κόντευαν να συμπληρώσουν 3 μήνες απραξίας. Συνέχιζε να διεκδικεί το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της όντας ανεπηρέαστη. Οι εφημερίδες της εποχής μάλιστα είχαν αρχίσει να σκέφτονται διάφορα πιθανά λογοπαίγνια για τους τίτλους όπως “Ice Kings” ή “Ice Age Champions”.
Ο προπονητής Ματ Γκίλις βρισκόταν στον πάγκο των «Αλεπούδων» από το 1958 και είχε αρχίσει να φέρνει νέα πράγματα στην τακτική της ομάδας επηρεασμένος από την Ουγγαρία και την Αυστρία της δεκαετίας του ‘50. Δύο σημαντικές μεταγραφές το καλοκαίρι του ’62, ο Μάικ Στρινγκφέλοου και ο Ντέιβι Γκίμπσον είχαν δώσει επιπλέον δυναμική στην ομάδα στην οποία επικρατούσε εξαιρετικό κλίμα. Λίγο πριν πλακώσει η βαρυχειμωνιά, τις τελευταίες μέρες του χρόνου, η Λέστερ ήταν μεταξύ 3ης και 4ης θέση. Επέστρεψε στις 9 Φεβρουαρίου, γρηγορότερα από όλους και φαινόταν έτοιμη να χτυπήσει το πρωτάθλημα. Ο θρυλικός τερματοφύλακας των «Αλεπούδων» Γκόρντον Μπανκς είχε αναφερθεί στις δυσκολίες του παιχνιδιού σε έναν τέτοιο αγωνιστικό χώρο. «Στο δεξί μου πόδι θα φορούσα παπούτσι με ατσάλινες τάπες για να σπάω τον πάγο αν υπήρχε και στο αριστερό μου θα φορούσα πιο μαλακές τάπες για να πατάω καλύτερα και να ελέγχω τον βηματισμό μου. Είχα στην άκρη άλλα δύο για να αλλάζω ανάλογα με την πλευρά στην οποία θα βρισκόμασταν και που θα κάναμε επιθέσεις». Πράγματι αυτό φαίνεται ότι έπαιξε το ρόλο του στο νικηφόρο σερί των 7 αγώνων που συμπλήρωσε η Λέστερ μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος σκαρφαλώνοντας στη 2η θέση πάνω από Έβερτον, Νότιγχαμ Φόρεστ και Ίπσουιτς που είχαν και παιχνίδι περισσότερο.
Ακολούθησαν 2 ισοπαλίες, έπειτα 2 νίκες ενώ η εκτός έδρας ισοπαλία με την Μπλάκμπουλ στις 8 Απριλίου την άφησε μόνο 1η, έστω και με παιχνίδι περισσότερο.
Τη επόμενη αγωνιστική, στο Άπτον Παρκ, η ήττα από τη Γουέστ Χαμ, χάλασε το αήττητο σερί που κρατούσε η ομάδα για το 1963. Τα συνεχόμενα παιχνίδια, κάποιοι τραυματισμοί και το μομέντουμ χάλασε. Η Λέστερ ξεπάγωσε και άρχισε να «λιώνει» κάνοντας μόλις μία νίκη στα εναπομείναντα 7 ματς και τερματίζοντας τελικά 4η (με το Πρωτάθλημα να πηγαίνει στην Έβερτον). Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες μετά ηττήθηκε και στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την οποία λίγο καιρό πριν είχε νικήσει για το πρωτάθλημα.
«Υπό κανονικές συνθήκες το να τερματίσουμε 4οι και να φτάσουμε στον τελικό του Κυπέλλου θα σήμαινε μία επιτυχημένη σεζόν. Αλλά με τον τρόπο που ήρθαν τα πράγματα νιώσαμε σαν να υποβιβαστήκαμε» δήλωσε ο Μπανκς, ο οποίος 3 χρόνια αργότερα κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική ομάδα της Αγγλίας.
Η σεζόν 1962-63 θεωρούνταν η πιο επιτυχημένη σεζόν στην ιστορία του συλλόγου, μέχρι και το 2016, όταν η Λέστερ του Ρανιέρι έκανε το θαύμα κατακτώντας το Πρωτάθλημα! Το σύνθημα της ομάδας “Foxes never quit” («Οι Αλεπούδες δεν εγκαταλείπουν ποτέ») δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτικό.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: