Ο Kopite αποχαιρετά τον Philippe Coutinho μεσούσης της περιόδου και αναμένει ένα πολύ ενδιαφέρον 2018 για τους Κόκκινους.
Μιας και αυτό είναι το πρώτο ραντεβού της στήλης μαζί σας για το 2018, να ξεκινήσω, ως είθισται, με ευχές σε όλους σας για μια Καλή Χρονιά. Υγεία, χαρές, προκοπή - πολλές μικρές νίκες στις καθημερινές μάχες που δίνει ο καθένας… και φυσικά πολλές μεγάλες νίκες για την αγαπημένη μας Liverpool FC.
Ο γέρος χρόνος έφυγε (παρέα με τον Coutinho), πάει η δική του η σειρά.
Ήρθε ο νέος με τα δώρα (μες στο τεράστιο κουτί που ξετυλίξαμε υπήρχε ο VVD), με τραγούδια, με χαρά.
Το Κόκκινο 2018 ξεκίνησε και μας βρήκε καθισμένους στην πρώτη σειρά του rollercoaster - α, όλα κι όλα, η πρώτη σειρά είναι πάντοτε κρατημένη για τους οπαδούς της Liverpool· δεν συμβιβαζόμαστε εμείς με νορμάλ δόση αδρεναλίνης, ή μπροστά-μπροστά ή καθόλου.
Και εκεί που είχαμε πιάσει ένα αξιοπρεπέστατο ύψος με την αήττητη πορεία 16 αγώνων και την έλευση Van Dijk, βουτήξαμε στο κενό με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σαν αυτή που πιάνει ο Mo Salah όταν πετάει τη μπάλα στην πλάτη των αμυντικών, με την πώληση Coutinho. Μέσα σε λίγες μέρες, ένα παγκόσμιο ρεκόρ αγοράς αμυντικού με £75m κι ένα βρετανικό ρεκόρ πώλησης με £142m. Δύο εξίσου εντυπωσιακά νούμερα, δύο εξίσου εντυπωσιακές δηλώσεις προθέσεων, που, όσο κι αν μοιάζουν διαμετρικά αντίθετες εκ πρώτης όψεως, η συνισταμένη τους έχει τη σφραγίδα του Jürgen Klopp. Ο Γερμανός πλέον κατοχυρώνει ένα status παντοδυναμίας, είναι το αδιαφιλονίκητο Απόλυτο Αφεντικό στη Liverpool. Κάνει ό,τι θέλει, όπως το θέλει, όταν το θέλει, με την άνευ όρων στήριξη της FSG - είτε αυτό σημαίνει «εγώ θέλω αυτόν τον τύπο για την άμυνά μου και κανέναν άλλον κι ας κοστίζει μια περιουσία», είτε «εγώ δεν θέλω αυτόν τον τύπο στην ομάδα μου κι ας είναι και ο καλύτερός μας παίκτης». Ο Klopp, με τη λευκή επιταγή που έχει πλέον στα χέρια του, όταν είδε ότι ο Βραζιλιάνος ήταν αποφασισμένος να κυνηγήσει το όνειρό του στη Βαρκελώνη, άναψε το πράσινο φως για τη μετακίνησή του· δεν θέλει ποδοσφαιριστές που δεν είναι 100% αφοσιωμένοι, ψυχή τε και σώματι, στην κοινή προσπάθεια. Σεβαστή η απόφαση του προπονητή. Σεβαστή και η κοσμοθεωρία του, η επιλογή να μην νερώνει το κρασί του. Σηκώνει ωστόσο λίγη κουβέντα. Δεν είμαστε εμείς Αμερικανάκια, να δίνουμε λευκές επιταγές. Ζητάμε και τα ρέστα, άμα λάχει! Ας εξετάσουμε λοιπόν τα υπέρ και τα κατά αυτής της μάλλον αμφιλεγόμενης απόφασης.
Το καλοκαίρι, στο πρώτο-πρώτο κείμενο για τους Premierleaguefans, είχα γράψει «…η ζωή στον πλανήτη Liverpool ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει στον μικρό μάγο. Είναι σπουδαίος παίκτης, ο καλύτερος μπαλαδόρος στο ρόστερ, τον απολαμβάνω κι εγώ όπως όλοι μας… αλλά, όπως λέει και το παλιό καλό κλισέ, κανείς δεν είναι μεγαλύτερος από την Ομάδα και κανείς δεν είναι αναντικατάστατος. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, λίγο πριν εκπνεύσει η καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδος, είναι πρακτικά αδύνατο να βρεθεί ο αντί-Coutinho…». Την επόμενη ακριβώς μέρα, ο Phil κατέθεσε ένα transfer request και ουσιαστικά έθεσε εαυτόν εκτός ομάδας. Μια μικρή αλλά ενοχλητική λεπτομέρεια ωστόσο, το πολυετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει λίγους μήνες πριν, τον υποχρέωσε τελικά να επιστρέψει. Και μάλιστα, επιδεικνύοντας αξιέπαινο επαγγελματισμό, επέστρεψε στην καλύτερη φόρμα της 5ετούς καριέρας του με τα κόκκινα· δεν μιλάμε πια για σκόρπιες στιγμές μαγείας εδώ κι εκεί, αλλά για καθοριστική συνεισφορά με γκολ ή ασίστ ανά 72 λεπτά αγώνα. Ακύρωσε λοιπόν στην πράξη το επιχείρημα του «ξενερωμένου» παίκτη που θα κοροϊδεύει, που θα υπονομεύει την προσπάθεια των συμπαικτών του.
Μολαταύτα, οι σπουδαίες επιδόσεις του δεν αλλάζουν την καλοκαιρινή μου άποψη : δεν είναι αναντικατάστατος κανείς. Και πάω κι ένα βήμα παραπέρα. Ως οπαδός δεν θέλω στην Ομάδα μου κάποιον που το μυαλό του είναι αλλού. Μπράβο σου επομένως, γίγαντα Γερμανέ, που ούτε εσύ τον θες. Σου δίνω έναν πόντο.
Αλλά να ρωτήσω κιόλας… πού ακριβώς είναι ο αντικαταστάτης του;
Άδειο θα μείνει το ντουλαπάκι με τα εξάταπα, τις φωτογραφίες της Sagrada Família, τα καπέλα και τα λαγουδάκια που θα αφήσει ο μικρός μάγος στο Melwood;
Πέρασε τόσος καιρός από τον Αύγουστο και συζητάμε τώρα αν θα ψήσουμε τη Λειψία να μας δώσει τον Keïta ή τη Monaco να μας δώσει τον Lemar; Που δεν έχουν καν δικαίωμα συμμετοχής στο Champions League;
Και σε ποιον σύλλογο υπάρχει τεχνικός διευθυντής που μόλις θα ακούσει ότι ενδιαφέρεται η Liverpool για ποδοσφαιριστή του δεν θα κάνει αυτόματα τη σκέψη «καλώς ήρθε το δολλάριο»;
Herr Klopp, ελπίζω να μη θεωρήσεις αυτά μου τα ερωτήματα προβοκατόρικα. Καλοπροαίρετα είναι. Κι αν μου φέρεις έναν (κανονικό) τερματοφύλακα με τα λεφτάκια των Καταλανών, υπόσχομαι να ζητήσω από τον αρχισυντάκτη να κάνει ένα ξεγυρισμένο edit και να τα στείλει στον Καιάδα των ρητορικών ερωτήσεων - θα είναι σα να μην έγιναν ποτέ!
Μπες μπροστά και πάμε να κάνουμε την έφοδό μας στο 2018! Έτσι κι αλλιώς…
«…κανείς δε γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει
Κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή
Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος..!»
ΥΓ. Αντίο, Φιλιππάκο! Κρίμα που έφυγες έτσι… λίγο στα μουγκά, λίγο σαν τον κλέφτη, χωρίς ένα τελευταίο χειροκρότημα από το Anfield. Κρίμα και που το πρώτο ματς μετά την αναχώρησή σου είναι με την αγαπημένη σου αντίπαλο - ωραία θα ήταν να βελτίωνες το ρεκόρ των 5 γκολ σε 7 ματς εναντίον της Man City. Όχι πως θα κάτσεις να σκάσεις βέβαια για όλα αυτά… εσύ απλώς τη δουλίτσα σου έκανες. Αλλά την έκανες όμορφα ώρες-ώρες, ρε μπαγασάκο! We’ll always have THAT goal at Old Trafford. Άντε γεια!
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: