Η 15η Απριλίου 1989 ήταν η πιο σκοτεινή, η πιο μαύρη ημέρα στα 126 χρόνια που υπάρχει η Liverpool. Για να νικηθεί το Σκοτάδι, πρέπει να στρέψεις το βλέμμα προς το Φως. Here’s to you, Anne Williams.
Για την τραγωδία του Hillsborough αυτή καθαυτή όλοι λίγο-πολύ έχουμε διαβάσει, έχουμε δει βίντεο, έχουμε μια διαμορφωμένη εικόνα τελοσπάντων. Με την ευκαιρία της 29ης επετείου, ας σταθούμε σε μια ιστορία λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό, την ιστορία της Anne Williams.
Η Anne Williams στις 15/4/1989 έχασε τον 15χρονο γιο της, Kevin.
Της είπαν, όπως ειπώθηκε σε όλους τους συγγενείς των θυμάτων, πως ο γιος της ήταν νεκρός στις 15.15 εκείνου του απογέματος, ένας ακόμα «τυχαίος» θάνατος (με βάση τα ιατρικά ανακοινωθέντα), περίπου «υπ' ευθύνη» του ίδιου του παιδιού (με βάση τα αστυνομικά ανακοινωθέντα).
Δεν τους πίστεψε.
Αφιέρωσε όλη της τη ζωή για να αποδείξει πως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Δεν άφησε πέτρα που να μην τη σηκώσει. Της αρνήθηκαν επανεξέταση της υπόθεσης το 1993. Της απέρριψαν τρεις αιτήσεις στον Γενικό Εισαγγελέα. Έφτασε μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου κι εκεί βρήκε την πόρτα κλειστή· ήταν πια το 2009, και της είπαν «είστε εκπρόθεσμη».
Οδυνηρή φράση, αλλά και τόσο αντιφατική… ουσιαστικά, ένα σχήμα οξύμωρο. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, άπαξ και γίνεις γονιός, καταργείται η έννοια του εκπρόθεσμου, γιατί ανοίγεται ένα παραθυράκι στην αιωνιότητα.
Έτσι λοιπόν η Anne δεν σταμάτησε. Ανακάλυψε δύο ανθρώπους που είχαν προσπαθήσει να συνδράμουν στη διάσωση των τραυματιών, έναν αστυνομικό εκτός υπηρεσίας, τον Derek Bruder, και την Debra Martin, μία επίσης χαμηλόβαθμη αστυνομικό, που έδωσαν μαρτυρίες πως ο γιος της δεν είχε πεθάνει στις 15.15. Αλλά αντίθετα, ξεψύχησε στην αγκαλιά της Debra, στις 16.00 του μοιραίου απογέματος, και η τελευταία του λέξη ήταν «Mum».
Η Anne Williams πρόλαβε να μάθει την Πραγματική Αλήθεια, όπως παρουσιάστηκε το 2012, από το Hillsborough Independent Panel. Πέθανε από καρκίνο το 2013, λίγες μέρες αφότου εμφανίστηκε στο μνημόσυνο του Anfield σε καροτσάκι, καταπονημένη, αλλά Νικήτρια. «Όρθια». Ο πρόεδρος της Everton, Bill Kenwright, είπε σε εκείνη την τελετή πως οι δυο πιο σημαντικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα είναι «My Mum». Και, σε αναγνώριση του αγώνα της Anne, των οικογενειών των 96 και όλης της πόλης, έκλεισε λέγοντας «They picked on the wrong city – and they picked on the wrong mums».
Η Anne Williams δεν έζησε να δει την κατάληξη του αγώνα που η ίδια ενέπνευσε, την επίσημη Ετυμηγορία του 2016, που καθαρίζει διά παντός το όνομα των νεκρών. Όμως εκείνη η Νίκη, η μεγαλύτερη νίκη στην Ιστορία της Liverpool FC, κι ας μη κερδήθηκε σε αγωνιστικό χώρο αλλά σε δικαστική αίθουσα, οφείλεται στο ότι εκείνη δεν τα παράτησε ποτέ.
Η δική μας, η αληθινή Iron Lady.
ΥΓ. Η σημερινή στήλη είναι αφιερωμένη όχι μόνο στη μνήμη της Anne Williams, αλλά και σε όλους τους Hillsborough campaigners, καθώς και σε όλους τους επιζήσαντες της τραγωδίας. Οι άνθρωποι αυτοί, οι χτυπημένοι από τη συμφορά, αποτελούν ένα τεράστιο κεφάλαιο στο Βιβλίο των Ηρώων της LFC. Είναι εκείνοι που δίνουν αληθινό νόημα στους στίχους του «You’ll Never Walk Alone». Είναι εκείνοι που έδειξαν τι σημαίνει να μην τα παρατάς ποτέ, να συνεχίζεις τη μάχη μέχρι τέλους. Είναι ένα φωτεινό και διαχρονικό παράδειγμα· τόσο για αυτούς που υπερασπίζονται τα χρώματα της Liverpool μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, όσο και για όλους εμάς που υποστηρίζουμε αυτόν τον σπουδαίο ποδοσφαιρικό σύλλογο.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: