Οι Premierleaguefans γράφουν για μια μεγάλη αντιπαλότητα που αναβίωσε πρόσφατα με την επιστροφή των Παγωνιών στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας.
Δύο σπουδαίοι αγγλικοί σύλλογοι, μια κόντρα με μεσαιωνικές προεκτάσεις που έχει επεκταθεί και στο ποδοσφαιρικό κομμάτι ανάμεσα σε δύο συλλόγους που…λατρεύουν να μισιούνται!
Μπορεί για κάποιους, ειδικότερα νεότερους, να φαντάζει κάπως παράδοξη αυτή η μεγάλη κόντρα. Άλλωστε το καμάρι του Yorkshire, η Leeds United, έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά την τελευταία εικοσαετία (μια αναδρομή στην περιπέτειά της, εδώ) μέχρι να καταφέρει να βρει την ‘’Ιθάκη’’ της στα πρόσωπα των Andrea Radrizzani, Victor Orta και κυρίως του Marcelo Bielsa. Από την άλλη πλευρά οι Κόκκινοι Διάβολοι του Lancashire την αντίστοιχη περίοδο έχουν πραγματοποιήσει σπουδαία ποδοσφαιρικά κατορθώματα είτε εντός είτε και εκτός των βρετανικών τοιχών, με την παρουσία του Sir Alex Ferguson να εκτοξεύει τις μετοχές του συλλόγου σε κάθε επίπεδο!
Από φέτος όμως τα πράγματα (παρά τις ιδιαίτερες υγειονομικές συνθήκες) φαντάζουν διαφορετικά και η μεγάλη αυτή αντιπαλότητα εμφανίζεται για τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο στο γήπεδο και πάλι, σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές που θα εμφανιζόταν μόνο σε συνθήματα των οπαδών των δύο ομάδων, γεγονός που για όσους δεν γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της κόντρας θα φάνταζε παράταιρο. Είναι ίσως η καταλληλότερη ώρα λοιπόν να δούμε τις ρίζες αυτής της αντιπαλότητας.
Το επονομαζόμενο και ντέρμπι των Ρόδων, έχει απαρχή του τον μεσαιωνικό εμφύλιο πόλεμο που διήρκεσε λίγο πάνω από 30 χρόνια επίσημα (1455-1487) που έμεινε γνωστός ως Πόλεμος των Ρόδων. Ο συγκεκριμένος πόλεμος χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές περιόδους και ξέσπασε ανάμεσα στους οίκους του Lancashire (με κυριότερο αστικό κέντρο μετέπειτα το Manchester) και του Yorkshire (με κυριότερο αστικό κέντρο το Leeds) με στόχο την επικράτηση στο θρόνο, ενώ οδήγησε εν τέλει μετά από πολλές αιματηρές μάχες στην επικράτηση της δυναστείας των Tudor, με καταγωγή από το Lancashire.
Και αν αυτό το γεγονός φαντάζει μακρινό, η αντιπαλότητα των δύο πόλεων συνεχίστηκε κατά το 18ο και το 19ο αιώνα, στα πλαίσια της βιομηχανικής επανάστασης. Η βιομηχανία βάμβακος και επεξεργασίας μαλλιού, έφερε σπουδαία ανάπτυξη και πλούτο στις δύο περιοχές, ο οποίος μάλιστα ξεκίνησε να εκφράζεται με την κατασκευή επιβλητικών κτιρίων, όπως τα περίφημα δημαρχεία των δύο πόλεων, που κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1850 και του 1880.
Οι δύο αντιμαχόμενες πόλεις λοιπόν βρήκαν σιγά σιγά νέο πεδίο αντιπαράθεσης, αυτό του αθλητισμού. Οι αγώνες ομάδων των δύο πόλεων σε κρίκετ και ράγκμπι φυσικά αποτέλεσαν τα πρώτα παραδείγματα, ενώ το ποδόσφαιρο ουσιαστικά άργησε κάπως να ενταχθεί σε αυτήν την αντιπαράθεση, καθώς το Leeds ήταν μια πόλη που είχε μεγάλη αγάπη προς το ράγκμπι, ενώ η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα που δημιουργήθηκε στην πόλη, η Leeds City, δεν είχε εν τέλει μεγάλη διάρκεια ζωής. Δόθηκαν βέβαια εν έτει 1906 οι πρώτες δύο αναμετρήσεις μεταξύ της Manchester United και της Leeds City, με τις ομάδες να μοιράζονται από μία νίκη και 6000 πλήθους να παρακολουθεί την πρώτη αναμέτρηση στο Manchester (Fun Fact: η πρώτη ποδοσφαιρική εκπρόσωπος και των δύο ουσιαστικά περιοχών ήταν η Newton Heath L&YR που ιδρύθηκε το 1878 από εργάτες της σιδηροδρομικής εταιρείας Lancashire και Yorkshire και το 1902 μετακόμισε στο Manchester και απέκτησε υπό νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς το όνομα… Manchester United!).
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδρύθηκε πλέον η Leeds United, με τις δύο ομάδες να αναμετρώνται για πρώτη φορά στις 20 Ιανουαρίου του 1923 στο Old Trafford και παρουσία 2500 φιλάθλων, να μένουν στο 0-0 στα πλαίσια της Δεύτερης Κατηγορίας. Οι δύο ομάδες μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1950 πάντως δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες, παλεύοντας μεταξύ σφύρας και άκμονος, αλλάζοντας συνεχώς κατηγορία, με τις αναμετρήσεις μεταξύ τους να είναι σποραδικές.
Τότε ήταν που η Manchester United άλλαξε επίπεδο, καθώς ο ερχομός του θρυλικού Sir Matt Busby στον πάγκο (1945-1969), σε συνδυασμό με ένα ρόστερ γεμάτο με ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και μια φρέσκια προπονητική και τακτική προσέγγιση, έφερε σπουδαίες επιτυχίες. O Busby επένδυσε σε ένα νεανικό κορμό με μεγάλα ταλέντα, πραγματοποιώντας μάλιστα για μια πενταετία μόλις δύο σημαντικές μεταγραφές! Τα επονομαζόμενα και ως Μωρά του Busby έφεραν σπουδαίες επιτυχίες, όπως τα διαδοχικά πρωταθλήματα των σεζόν 55-56 και 56-57 και παρά την ανείπωτη τραγωδία του Μονάχου το Φεβρουάριο του 1958, ο σύλλογος του Lancashire δεν λύγισε και έφτασε το 1968 στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου! Συνολικά ο Busby άφησε μια σπουδαία παρακαταθήκη όχι μόνο με τα 13 συνολικά τρόπαια, αλλα γιαγαντώνοντας την Manchester United τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων. Παράλληλα, η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Leeds United το 1963 από τον Don Revie, ξεκίνησε τον μύθο των Παγονιών, καθώς για μια δεκαετία φάνταζαν ως μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
H πρώτη μεγάλη αναμέτρηση των δύο ομάδων εκείνη την εποχή ήταν αυτή του ημιτελικού του FA Cup της σεζόν 64-65, η οποία αποτέλεσε πραγματικά μια μεγάλη μάχη εντός των τεσσάρων γραμμών, με χαραγμένη στο μυαλό όλων την κόντρα μεταξύ των Dennis Law και Jack Charlton, η οποία είναι πιο αξιομνημόνευτη από το τελικό 0-0. Να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο πω πέραν των τεράστιων προσωπικοτήτων που υπήρχαν στους πάγκους των δύο ομάδων, για την Manchester United αγωνιζόντουσαν τότε πέραν του Law οι σπουδαίοι Gorge Best και Bobby Charlton, ενώ για την Leeds United πέραν του Jack Charlton (αδερφού του Bobby, αφιέρωμα, εδώ) παίκτες όπως ο Billy Bremner, ο Norman Hunter και ο δαιμόνιος Johnny Giles, που αγοράστηκε από της Manchester United το 1963 και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις επιτυχίες επί Revie (παλαιότερο αφιέρωμα, εδώ)!
Στον επαναληπτικό του Hillsborough η Leeds United επικράτησε με τέρμα του Bremner στο 89’ και πέρασε στον τελικό της διοργάνωσης, ενώ οι Κόκκινοι Διάβολοι πήραν τη ρεβάνς κατακτώντας τον τίτλο του πρωταθλήματος στην ισοβαθμία με τα Παγώνια λόγω διαφοράς τερμάτων.
Τα χρόνια που ακολούθησαν οι μάχες μεταξύ των δύο συλλόγων ήταν επικές, με τον Revie να φέρνει σημαντικές επιτυχίες στην Leeds United (δύο Inter-Cities Fairs Cups και τρεις ακόμη ευρωπαϊκούς τελικούς) και τα Παγώνια να αποκτούν προσωρινά το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις των δύο ομάδων, μέχρι να φτάσουμε στο 1977. Τότε ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ο τίτλος "η μάχη των Ρόδων" στο booklet του ημιτελικού του FA Cup μεταξύ των δύο ομάδων (κατά σύμπτωση πάλι στο Hillsborough) και η αναμέτρηση συνοδεύτηκε από βίαια περιστατικά εκτός του γηπέδου, με σφοδρές συμπλοκές μεταξύ οπαδών των δύο ομάδων, ένα μοτίβο που άρχισε τότε άλλωσε να επικρατεί έντονα στον αγγλικό αθλητισμό. Τέτοιου τύπου συμπλοκές βέβαια μεταξύ σκληροπυρηνικών οπαδών των δύο ομάδων είχαν γίνει συνήθεια μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 και εκτός των γηπέδων και δυνάμωσαν την έχθρα μεταξύ των οπαδών των δύο συλλόγων.
Στο αγωνιστικό κομμάτι βέβαια οι αναμετρήσεις περιορίστηκαν σημαντικά μετά τον υποβιβασμό της Leeds United το 1982 για σχεδόν μια δεκαετία, αλλά η αντιπαλότητα αναβίωσε από το 1990 και μετά, με την επιστροφή των Παγωνιών υπό την καθοδήγηση του Howard Wilkinson στην Πρώτη Κατηγορία. Μάλιστα, παρόλο που για μια διετία οι Κόκκινοι Διάβολοι είχαν το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις των δύο ομάδων, η Leeds United ήταν αυτή που στέφθηκε πρωταθλήτρια τη σεζόν 91-92, με παίκτες στη σύνθεσή της όπως ο Gordon Strachan (μεταγραφή από την Manchester United, ο David Batty και ο… Eric Cantona! O Γάλλος μεσοεπιθετικός την επόμενη χρονιά πήρε μεταγραφή για την Manchester United, με τον κόσμο της ομάδας να είναι έξαλλος με αυτήν την κίνηση και τον Sir Alex Ferguson να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά για την επιλογή του, αφού ο King Eric αποτέλεσε τον ακρογονιαίο λίθο της αναγέννησης των Κόκκινων!
Η κόντρα των δύο ομάδων συνεχίστηκε για περίπου 12 ακόμη χρόνια έντονα, με την Manchester United να βρίσκεται σταθερά στην κορυφή, κατακτώντας μάλιστα και το περίφημο treble του 1999, κερδίζοντας στον αλησμόνητο τελικό του Camp Nou την Bayern Munich με 2-1! Από την άλλη πλευρά η Leeds United σταθεροποιήθηκε στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας και διακρίθηκε και σε ευρωπαϊκό επίπεδο (περισσότερα εδώ), καθώς βρέθηκε στην τετράδα τόσο του κυπέλλου Uefa και του Champions League τις σεζόν 99-00 και 00-01!
Για άλλη μια φορά όμως, οι αναμετρήσεις μεταξύ των δύο ομάδων έγιναν για 16 χρόνια σποραδικές, καθώς τα Παγώνια ταλαιπωρήθηκαν από οικονομικά προβλήματα και βρέθηκαν μέχρι και στη League One. Δύο μόλις φορές συναντήθηκαν οι δύο αντίπαλοι στο γήπεδο στα πλαίσια του FA Cup και του League Cup. Μάλιστα, εντύπωση προκάλεσε η νίκη της Leeds United στο Old Trafford στις 3 Ιανουαρίου του 2010 με γκολ του Jermaine Beckford, παρόλο που τις δύο ομάδες χώριζαν δύο κατηγορίες!
Τη σεζόν 10-11 βέβαια τα πράγματα άλλαξαν και η Manchester United πέρασε έυκολα από το Elland Road με 0-3. Αλγεινή εντύπωση για άλλη μια φορά όμως έκαναν τα συνθήματα των δύο κερκίδων που ήταν κοροϊδευτικά είτε προς τους νεκρούς της αεροπορικής τραγωδίας του Μονάχου, είτε προς τους δύο νεκρούς οπαδούς της Leeds United στην Κωνσταντινούπολη (πριν τον πρώτο ημιτελικό του κυπέλλου Uefa του 2000, σε συμπλοκή με οπαδούς της Galatasaray). Πέρα από αυτό το κομμάτι πάντως, πολλοί ήταν αυτοί που δήλωσαν πως τους είχαν λείψει τέτοια παιχνίδια, μιας και όλοι παραδέχονται πως η ατμόσφαιρα σε αυτές τις αναμετρήσεις είναι ιδιαίτερη!
Ατμόσφαιρα την οποία οι φίλοι των δύο ομάδων δεν είχαν δυστυχώς φέτος τη δυνατότητα να τη ζήσουν λόγω των ιδιαίτερων υγειονομικών συνθηκών, πήραμε όμως μια πρώτη γεύση από τις δύο αναμετρήσεις μεταξύ των μεγάλων αντιπάλων, με την πρώτη του Old Trafford να λήγει με το ευρύ 6-2 υπέρ της Manchester United και τη δεύτερη πριν λίγες μέρες στο Elland Road να λήγει με το ισόπαλο 0-0.
Συγκεντρωτικά, να αναφέρουμε πως σε σύνολο 109 αναμετρήσεων,η Manchester United μετρά 47 νίκες, η Leeds United αντίστοιχα 26, ενώ 36 αναμετρήσεις έληξαν ισόπαλες. Η μεγαλύτερη νίκη της Manchester United είναι με 6-0 από το 1959, ενώ η αντίστοιχη της Leeds United με 5-0 από το 1930. Τις περισσότερες συμμετοχές σε αυτά τα ντέρμπι έχουν καταγράψει τα αδέρφια Charlton, καθώς ο Bobby μετρά 29 συμμετοχές, ενώ ο Jack 27 (μαζί με τον Paul Reaney). Ο Bobby Charlton μάλιστα έχει σκοράρει και τα περισσότερα τέρματα για τους Κόκκινους Διαβόλους (9), με τον Mick Jones να έχει για τα Παγόνια με τη σειρά του 7 τέρματα. Τέλος, τα σημαντικότερα ονόματα που μεταπήδησαν από το Leeds στο Manchester ήταν οι Eric Cantona, Rio Ferdinand και Alan Smith, ενώ τα σπουδαιότερα ονόματα που έκανα το αντίστροφο δρομολόγιο ήταν οι Johnny Giles και Gordon Strachan.
Eλπίδα όλων των φίλων πάντως του αγγλικού ποδοσφαίρου είναι τα ντέρμπι αυτά να συνεχίσουν να γίνονται σε ετήσια βάση και ακόμη περισσότερο να είναι αναμετρήσεις οι οποίες θα κρίνουν και τίτλους!
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: