Ο Ardan Turan αναλύει την παρουσία των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ στις πρώτες δέκα αγωνιστικές της σεζόν.
Μετά από το χθεσινό κείμενο για τις ομάδες εκτός των 6 κορυφαίων συλλόγων της Αγγλίας, συνεχίζω με το Big-6.
Θα κάνω αναφορές στο άρθρο με τις προβλέψεις του καλοκαιριού, ενώ οι σκέψεις μου αφορούν τα πρώτα 10 φετινά ματς της Πρέμιερ Λιγκ.
1. Μάντσεστερ Σίτι
Η πιο ισχυρή ομάδα στην Αγγλία. Η καλύτερη επίθεση (27 γκολ), η καλύτερη άμυνα (3 γκολ). Η μόνη που θα μπορούσε να αντέξει να χάσει έναν παίκτη σαν τον Ντε Μπρούινε και να ανταπεξέλθει. Καθόλου καλό που λείπει ο Βέλγος πάντως και φαίνεται πως θα λείψει κι άλλο. Κατά τα άλλα, ο φανταστικός Λαπόρτ έχει ανεβάσει επίπεδα την άμυνά της, ενώ είναι και πρώτος σε πάσες στη Σίτι, με καμιά 200ρια πάσες διαφορά από τον δεύτερο, κάτι που δείχνει ότι το πουλέν μου από την περίοδο που έπαιζε στη Μπιλμπάο μεταξύ άλλων ξεκινά και τις επιθέσεις για τους Πολίτες. Ταμάμ για Πεπ. Η άμυνα όμως έχει 2 σταθερά προβλήματα. Τα λάθη του Στόουνς, ο οποίος προτιμάται από τον Οταμέντι απλά επειδή είναι ακριβότερος, νεότερος και βασικά Άγγλος. Και τα λάθη του Μεντί, που ξεχνάει να γυρίσει, κολλάει το μυαλό του, κάνει χαζά μαρκαρίσματα, απ’ όλα. Μπορεί να μοιάζει φοβερός καλύπτοντας όλο το αριστερό άκρο και όντας γρήγορος και δυνατός, αλλά έχει εξοργίσει πολλές φορές τον Πεπ και τους φίλους της ομάδας του με το πόσο ασόβαρος είναι. Στο κέντρο συνεχίζει να υπάρχει ένα μικρό κενό αφού δεν ήρθε ο τοπ μέσος που αναμενόταν το καλοκαίρι, ενώ λείπει και o KDB. Αλλά υπάρχουν αρκετοί αρτίστες της μπάλας για να κάνουν αυτά που χρειάζονται. Ξεχωρίζει ως τώρα ο Νταβίντ Σίλβα που έχει φτιάξει τις περισσότερες ευκαιρίες στο πρωτάθλημα (31). Γνωστή εδώ και χρόνια η ποιότητα του ίσως καλύτερου παίκτη στην ιστορία της Σίτι. Η επίθεσή της είναι φυσικά και πάλι αποτελεσματική και θεαματική, αν και ο Κουν παίζει τραυματίας και ο Ζεσούς δεν βλέπεται. Τον Γενάρη ίσως να μην αγοράσει τίποτα, ίσως και να σπάσει τα ταμεία και να πάρει έναν μέσο που θα τρομάξει τους πάντες. Άραβας είσαι, ότι θέλεις κάνεις. Πάντως έχει ένα θέμα στο τέρμα, όπου έχει μείνει με αλλαγή τον πιτσιρικά τον Μούριτς καθώς ο Μπράβο τραυματίστηκε σοβαρά.
2. Λίβερπουλ
Βάση υλικού, η δεύτερη ισχυρότερη ομάδα στην χώρα. Αφού ο Κλοπ δημιούργησε με τη δουλειά του τις κατάλληλες συνθήκες, κι αφού έτυχε η ευεργετική πώληση του Κουτίνιο που γέμισε τα ταμεία, οι Κόκκινοι αγόρασαν όλα όσα τους έλειπαν ώστε να χτυπήσουν το πρωτάθλημα. Credit στον Γερμανό που «έφτιαξε» ή βελτίωσε τους μισούς παίκτες (Ρόμπερτσον, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Γκόμεζ, Φιρμίνο, Λαλάνα τον πρώτο καιρό κλπ κλπ), ήρθαν και οι ενέσεις μεγάλης ποιότητας με Φαν Ντάικ, Σαλάχ, Άλισον, οπότε πλέον η ομάδα είναι γεμάτη σε όλες τις θέσεις. Η άμυνα είχε ήδη ισχυροποιηθεί με τον Ολλανδό που είναι τοπ-3 στόπερ στον κόσμο και δίπλα του μαθαίνουν και οι μικροί, αλλά με τον Βραζιλιάνο στο τέρμα επιτέλους δεν πάει στράφι η δουλειά της υπόλοιπης αμυντικής γραμμής. Δεύτερη καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα έχοντας δεχτεί μόλις 4 γκολ. Το κέντρο της είναι αρκετά καλό χάρη στον Μίλνερ και τον Τζίνι, μιας και ο Φαμπίνιο ακόμα δεν «κόλλησε» κι ο Κειτά έχει τραυματισμούς. Μπροστά ο Σαλάχ ξεκίνησε κάπως νωθρά αλλά επανέρχεται, ο Μανέ είναι εξαιρετικός, ο Φιρμίνο πάντα αξιόπιστος. Υπάρχει πια και η λύση του γιγαντόσωμου Σακίρι. Σημαντικό θεωρώ και το ότι η Λίβερπουλ έμαθε να κερδίζει παίζοντας άσχημα, το οποίο έχει κάνει ήδη αρκετές φορές φέτος. Κομβικής σημασίας αυτό στον πρωταθλητισμό. Ακολουθεί τη Μάντσεστερ Σίτι κι ελπίζει να εκμεταλλευτεί κάποιο στραβοπάτημά της και να πάρει κεφάλι. Δεν ξέρω αν χρειάζεται κάτι στο μεταγραφικό παζάρι, νομίζω έχει τα πάντα, αν πάρει κι άλλους μπορεί να έχει έξτρα γκρίνιες.
3. Τσέλσι
Οι Μπλε είναι έτοιμοι πολύ πιο γρήγορα από ότι περίμενα. Θα έπαιζε μπάλα, θα άρεσε η ομάδα, αλλά το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν τόσο σύντομα είναι εντυπωσιακό. Μπράβο στον Σάρι. Η Τσέλσι έχει πιο πολλές πάσες και από τη Σίτι (ουάου), με τον Ζορζίνιο να είναι ο παίκτης-κλειδί και πρώτος στις πάσες στο πρωτάθλημα. Δεύτερη σε δημιουργία φάσεων η ομάδα του Ιταλού επιθετικογενούς τεχνικού. Η άμυνά της δεν εμπνέει, αλλά κουτσά-στραβά η δουλειά γίνεται. Τρίτο καλύτερο παθητικό στο πρωτάθλημα κι ας έχει τον ασταθή Νταβίντ Λουίζ, καινούριο (πολύ ταλαντούχο) τερματοφύλακα και συνεχή διάθεση να επιτεθεί. Ο Κρίστενσεν «απείλησε» να φύγει γιατί δεν παίζει ποτέ, ο Κέιχιλ ψήνεται επίσης να αποχωρήσει για να παίζει και θα πρέπει να βρεθεί κάποια λύση για να συνεχίσει να έχει και βάθος εκεί η Τσέλσι. Το κέντρο της είναι μαγικό με Ζορζίνιο-Καντέ-Κόβατσιτς. Ο Σάρι έβγαλε τον καλύτερο εαυτό του Μπάρκλεϊ, ο οποίος βοηθά τον τρομερό Αζάρ και τον εξαιρετικό Γουίλιαν, ενώ ο Λόφτους γκρινιάζει για τον λιγοστό χρόνο συμμετοχής, αλλά από την άλλη υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες σε κάποιες συγκεκριμένες θέσεις. Στην επίθεση θα βρει κανείς τον βασικό λόγο που - για μένα - δεν θα διεκδικήσει φέτος το πρωτάθλημα. Ο Ζιρού είναι καλός για δεύτερος, αλλά ο Μοράτα είναι καλός για ...πρώτος που θα πάρει πόδι. Με έναν Ικάρντι (τρομακτικό σέντερ φορ) θα σάρωνε η επίθεση της Τσέλσι, άσε που θα έρθει μαζί του η Νάρα να ομορφύνει κι άλλο την Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό θα έπρεπε να επιχειρήσει στις χειμερινές μεταγραφές αλλά μοιάζει δύσκολο, δυστυχώς. Κατά τα άλλα έχει θεματάκι μόνο στη γραμμή των στόπερ και είναι γεμάτη παντού.
4. Άρσεναλ
«Μπορεί να τερματίσει ξανά 6η, αλλά είναι σαφώς ανώτερη ομάδα από πέρσι και πολύ πιο φρέσκια σε όλους τους τομείς», είχα γράψει το καλοκαίρι. Εμπιστεύομαι τον Έμερι απόλυτα και θαυμάζω τη δουλειά του έχοντας παρακολουθήσει πάνω από τα μισά ματς του στην Σεβίλλη. Έξυπνος προπονητής. Ευτυχώς για εκείνον κατάφερε να κάνει σερί 11 νικών και άρχισε να πείθει και τους φιλάθλους της Άρσεναλ, οι οποίοι κατά τη γνώμη μου μιζεριάζουν και υπερβάλλουν πολύ συχνά και πολύ εύκολα. Ο Βάσκος κληρονόμησε σημαντικά προβλήματα. Για αρχή, μια κάκιστη άμυνα, την οποία παλεύει να στρώσει. Σιγά σιγά καθιερώνεται ο Λένο, κανένα από τα στόπερ δεν έχει ικανοποιήσει, ο Μουστάφι έχει κάνει ένα τσουβάλι λάθη, ο Χόλντινγκ συνηθίζει να παίζει και λίγο βόλλεϋ χρησιμοποιώντας τα χέρια του συχνά. Ο Μπεγερίν είναι ασταθής, ο Λιχτστάινερ δηλώνει 28χρονος αλλά εγώ βλέπω και τα 34 χρόνια του όποτε παίζει. Τα αριστερά μπακ είναι ...τάβλα και έπαιξε εκεί μέχρι και ο Τζάκα! Το οποίο μου θυμίζει: Έγραφα κόντρα σε όλους ότι ο Τζάκα είναι ο περσινός MVP της Άρσεναλ. Φέτος έρχεται ο Έμερι, τον εμπιστεύεται για βάση όλου του οικοδομήματος, του δίνει και τα στημένα, δεν τον βγάζει ποτέ. Ίσως κάποτε νιώσουν επιτέλους και οι οπαδοί της ομάδας, πόσο παιχταράς είναι ο μούφα Ελβετός. 4ος σε πάσες στο πρωτάθλημα, το «μυαλό» της ομάδας. Αυτό ακριβώς που ΔΕΝ είναι ο Εζίλ, ο οποίος έκανε ένα μαγικό ματς και κατά τα άλλα σέρνεται και δεν ντρέπεται κιόλας να κάνει φασαρία δημοσίως κατά του προπονητή του, επειδή τον αντικατέστησε στο 67’ ενός αγώνα στον οποίο δεν βλεπόταν. Κατά τα άλλα, ο Ιγουόμπι επιτέλους δείχνει γιατί μας ταλαιπωρούσε τόσα χρόνια ο Βενγκέρ με την περίπτωσή του. Στου κασίδη το κεφάλι, μετά από 100 συμμετοχές στην Άρσεναλ άρχισε να δείχνει καλά στοιχεία. Αντιθέτως ο Γκεντουζί έπεισε αμέσως, ο Τορέιρα είναι καλός και προσαρμόζεται, οι Όμπα και Λακαζέτ καταφέρνουν να συνυπάρξουν. Κι ο Ράμσεϊ δεν θα ανανεώσει. Δεν είμαι φαν του, αλλά θα είναι κρίμα να φύγει χωρίς ανταλλάγματα. Ίσως καμιά τράμπα τύπου Αλέξις; Έχει κενά η Άρσεναλ, θα μείνει πίσω, αλλά τουλάχιστον πλέον έχει μοντέρνο προπονητή και ανθρώπους να τον βοηθούν να επικεντρώνεται μόνο στη συγκεκριμένη δουλειά.
5. Τότεναμ
Γιουχάρω. Με ένα μακρόσυρτο «booooooooooooooooo». Τη διοίκησή της. Μετά από δεκαετίες απόλυτης λουζεριάς βρήκε έναν winner προπονητή, έναν δουλευταρά που κάνει πολλά έχοντας λίγα. Έφτιαξε με ελάχιστα χρήματα μια ομάδα με νεανικό κορμό, πολλούς Άγγλους, που παίζει ωραία μπάλα. Και όταν έπρεπε να του δώσει την έξτρα ώθηση για να φτάσει σε κάποιον τίτλο, είπε να κάνει γήπεδο. Καλώς. Καταχρεώθηκε από λάθος εκτιμήσεις, αναγκάστηκε να μην κάνει καμία μεταγραφή το καλοκαίρι, και τελικά δεν είναι καν έτοιμο το γήπεδο. Για γέλια. Στο μέλλον θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο για τις χαμένες ευκαιρίες. Στα αγωνιστικά, τα Σπιρούνια «απορρόφησαν» την απουσία του Σον που πολέμησε στους Ασιατικούς Αγώνες για να γλιτώσει τα σκοπέτα, και τους συνεχείς τραυματισμούς βασικών παικτών, αλλά δυσκολεύονται να παίξουν το ίδιο όμορφο ποδόσφαιρο και παίρνουν με ζόρι τα αποτελέσματα. Η άμυνα είναι καλή αλλά στο τέρμα υπάρχει θέμα, ο Γιορίς είναι ο μόνος σοβαρός τερματοφύλακας του ρόστερ και φέτος λείπει ή γκελάρει συχνά. Πρέπει να έρθει κι άλλος για να τον πιέσει. Το κέντρο έχει προβλήματα αλλά θα αντέξει όσο αντέξει ο παίκτης-εγγύηση Ντεμπελέ. Μπροστά υπάρχει τρομερή ποιότητα, ζητούμενο είναι η υγεία και η διάρκεια. Πράγματι ο Μόουρα βοηθάει πολύ φέτος όπως υπολόγιζα και πλέον πρέπει να φορμαριστούν έστω δύο από τους Κέιν-Έριξεν-Άλι-Σον για να γίνει η δουλειά. Έρχονται τοπικά ντέρμπι που θα κρίνουν πολλά, είναι κομβικής σημασίας να καταφέρει να βγει η Τότεναμ Τσάμπιονς Λιγκ παρά τις αποτυχίες της διοίκησής της. Τον Γενάρη είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να ενισχυθεί, αλλά τα καβούρια του Λίβι βρίσκονται τόσο καιρό μαζί του που έμαθαν να περπατάνε και ευθεία.
8. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Η καλύτερή μου. Όσοι δεν διαβάζουν πρώτη φορά κείμενό μου γνωρίζουν την αγάπη που τρέφω για τον Ζοσέ Μουρίνιο. Σε άλλη μια special επιτυχία του, έχει την ομάδα στην 8η θέση και σε συνεχή μιζέρια. Ποιο είναι αυτή την περίοδο το πρόβλημά του; Ότι δεν του φέρανε παίκτες το καλοκαίρι. Παίζει με τη Λέστερ, δηλώνει ότι "αυτοί ξόδεψαν παραπάνω από μας". Παίζει με την Έβερτον, μας λέει ότι "αυτοί έχουν παρόμοιες φιλοδοξίες με μας αλλά πήραν παίκτες από τη Μπαρτσελόνα". Είδαμε και όταν σου φέρανε Πογκμπά, Μχιταριάν, Μπαϊγί, Λίντελοφ, Αλέξις, Μάτιτς πόσους από αυτούς κατάφερες να αξιοποιήσεις. Τελευταίο θύμα ο Φρεντ, ο οποίος έχει φάει παγκάδα για λόγους που καταλαβαίνει μόνο ο Πορτογάλος. Η άμυνά του παραμένει αναξιόπιστη, παρά την άνοδο του Λουκ Σο και το γεγονός ότι ο Λίντελοφ κάνει καλά ματς. Ο Ντε Χέα φέτος βγάζει μόνο όσα είναι ανθρωπίνως δυνατό να βγάλει, ενώ κάνει και λαθάκια που και που. Το κέντρο δεν είναι καλό, μιας και ο Φρεντ δεν μας άρεσε, ο Μακτόμινεϊ «είναι παιδί», με τον Πογκμπά δεν μιλιόμαστε, ο Μάτα ντάξει τώρα, ο Ερέρα δεν μας κάνει... Ποιος μας κάνει; Ο τεράστιος Φελαϊνί. Αυτόν τον κρατήσαμε με παρακαλητά γιατί χωρίς αυτόν δε μπορούμε. ΟΚ και ο Μάτιτς. Στην επίθεση ο Ράσφορντ δεν εξελίσσεται, με τον Μαρσιάλ είμαστε μαλωμένοι γιατί δεν παίζει άμυνα, ασχέτως αν βάζει κάτι μαγικά γκολ, κάτι που ουσιαστικά είναι και η δουλειά του. Ο Αλέξις μόνιμα ντεφορμέ. Ο Λουκάκου μέτριος. Ποιος Λίνγκαρντ τώρα. Δεν έχουμε υλικό! Φέρτε μας παίκτες! Η πλάκα είναι ότι σύμφωνα με αρκετά ρεπορτάζ η Γιουνάιτεντ θα δώσει 100 μύρια λίρες μπάτζετ στον Ζοσέ για τον χειμώνα. Ε ναι, κρύος ιδρώτας τους έλουσε μην μείνει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ η ομάς. Η αλήθεια είναι ότι δεν αξίζει να είναι στους 4 πρώτους της Πρέμιερ αυτή η Γιουνάιτεντ.
Στήριξε και εσύ την προσπάθεια των Premier League Fans μέσω Paypal, μέσω του παρακάτω συνδέσμου: